Տավուշում ամուսինը սպանել է կնոջը՝ տղամարդկանց հետ իրեն դավաճանելու համար

Տավուշի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը 9 տարի 6 ամիս ժամկետով ազատազրկման է դատապարտել կնոջը խեղդամահ անելով սպանածամուսնուն: Այս մասին Aysor.am-ը տեղեկանում է Դատական տեղեկատվական համակարգից:

Դատաքննության ընթացքում ամբաստանյալ Հայկ Գաբրիելյանը (անունը փոխված է) առաջադրված մեղադրանքում իրեն մեղավոր է ճանաչել, հրաժարվել է ցուցմունք տալ, սակայն նախաքննության ընթացքում ցուցմունք է տվել այն մասին, որ 2006 թ. պարտադիր ժամկետային զինվորական ծառայությունն ավարտելուց հետո վերադարձել է տուն՝ Տավուշ գյուղ և նույն թվականի դեկտեմբերի 20-ին քաղաքացիական ամուսնության մեջ է մտել Բերդ քաղաքի բնակիչ Գոհար Գալստյանի (անունը փոխած է) հետ:

Համատեղ ամուսնության ընթացքում ունեցել են երկու երեխա: Ամուսնությունից հետո կնոջ հետ բնակվել են Տավուշ գյուղում գտնվող իր պապական տանը: Համատեղ ամուսնության ընթացքում` մինչև 2011 թվականի աշունը, կնոջ հետ ապրել են հաշտ, նորմալ կյանքով: 2011 թվականի աշնանը մտնելով տուն կնոջը, բռնացրել է իրենց տան անկողնում Տավուշի մարզի Նավուր գյուղի բնակչի հետ սեռական հարաբերություն ունենալուց: Նրանց միասին անկողնում տեսնելով` առանց որևէ բան ասելու հեռացել է տանից՝ հայհոյելով կնոջը, իսկ երբ վերադարձել է տուն տեսել է, որ կինը երեխաներին վերցրել և գնացել է քաղաք Բերդ` հայրական տուն:

Դրանից մոտ մեկ ամիս անց Գոհար Գալստյանը երեխաների հետ վերադարձել է տուն, իրեն խնդրել է, որ հնարավորություն տա համատեղ կյանքը շարունակելու համար, իսկ ինքը, քանի որ կնոջը սիրել է, ուստի ներել է և թույլ է տվել շարունակել բնակվել իր հետ: Մոտ երկու շաբաթ անց ինքը կնոջ և երեխաների հետ գտնվել է տանը և ժամը 18:00-ի սահմաններում իրենց տուն է եկել Նավուր գյուղի նույն բնակիչը և կնոջը դուրս կանչել` հավանաբար նրա հետ սեռական հարաբերություն ունենալու համար և կինը դուրս է եկել նրա հետ, իսկ ինքը չի հետևել նրան, քանի որ չի ցանկացել վիճաբանության մեջ մտնել նրա հետ, քանի որ վախեցել է վեճից և կռվից, որը կարող էր առաջանալ նրա հետ:

Նշված միջադեպից հետո կինը կրկին երեխաների հետ գնացել է ք. Բերդ հայրական տուն, իսկ մի քանի օր անց ներողություն է խնդրել իրենից և կրկին մեկ հնարավորություն խնդրել վերադառնալու համար: Ինքը նրան ներել է և թույլ է տվել վերադառնալ տուն` հույս ունենալով, որ կինը կփոխվի և կդադարեցնի անբարո վարքագիծը: 2013 թ. ամռան սկզբներին կինը երեխաների հետ հերթական անգամ գնացել է հայրական տուն, ինքը գնացել է նրա հետևից և երբ մտել է տուն տեսել է, որ Հասմիկի հայրական տանը գտնվում են վերջինիս մայրը, աներորդու կինը, իր կինը ու իրեն անծանոթ երկու երիտասարդ տղաներ, որոնցից մեկը ներկայացել է որպես Նավուր գյուղի բնակիչ Արման անունով:

Վերջիններս, տեսնելով իրեն, հարցրել են, թե ինքը ինչ գործ ունի այդ տանը, որին ինքը պատասխանել է, որ այդ տունն իր աներոջ տունն է, իսկ ինքը եկել է կնոջը այցելելու: Ինքը կնոջը հարցրել է, թե ովքեր են այդ երկու երիտասարդները և նա պատասխանել է, որ այդ երկու երիտասարդները եկել են իր աներորդուն այցելելու, սակայն վերջինս այդ ժամանակ տանը չի եղել:

Կատարվածից հետո կինը երեխաներին վերցրել է և վերադարձել տուն: Մի քանի օր անց հանդիպել է աներրոդուն, զրուցել նրա հետ և հարցրել, թե ովքեր են եղել նրա հետևից տուն այցելած երկու երիտասարդները, ինչին վերջնս պատասխանել է, որ այդ երիտասարդներն իր հետևից չեն եկել, այլ եկել են նրա կնոջ հետևից: Այդ ամենից ինքը հասկացել է, որ կինը ինտիմ կապերի մեջ է գտնվել Արմանի և նրա հետ տանը գտնվող մյուս երիտասարդի հետ: Բացի այդ ինքը զրուցել է նաև աներոջ տան հարևան Արմենի հետ, որն իրեն հայտնել է, որ երբ կինըը գտնվել է հայրական տանը, կնոջ հետևից պարբերաբար ավտոմեքենայով երիտասարդներ են եկել և վերջիններիս հետները տարել:

Նշված թեմայի շուրջ զրուցել է կնոջ և Համեստի հետ, սակայն նրանք հերքել են այդ ամենը: Դրանից մի քանի օր անց իրեն է զանգահարել Համեստը և ասել, որ նրա կինը զանգահարում է իր սիրեկանին, Նավուր գյուղի բնակիչ Ռոման անունով անձնավորությունը և փորձում է վերջինիս հետ մտերիմ կապ ստեղծել: Կատարվածից հետո ինքը կնոջը ասել է, որպեսզի նա այլևս չշփվի Համեստի հետ, սակայն վերջինս շարունակել է շփվել Համեստի հետ և պարբերաբար դավաճանել իրեն այլ տղամարդկանց հետ, որի մասին սկսել են խոսել նաև գյուղում, ինչի պատճառով ինչպես բարեկամությունը, այնպես էլ իրենց հարևաններն իրենցից երես են թեքել և չեն ցանկացել շփվել իրենց հետ: Յուրաքանչյուր դեպքից հետո ինքը կնոջը խնդրել է վերջ տալ անբարո վարքագծին, որպեսզի կարողանան նորմալ ապրել, վերջինս էլ ամեն անգամ խոստացել է, որ այլևս նման քայլի չի դիմի, սակայն շարունակել է նույն վարքագիծը:

Դրանից հետո 2013 թվականի ամռանը, կոնկրետ օրը չի հիշում, ինքը գտնվել է մարտական հերթապահության մեջ և այդ ժամանակ իրեն է զանգահարել կինը և հայտնել, որ իր հորաքրոջ տղան և հորեղբայրը նրան տանից դուրս են վռնդել: Մարտական հերթապահությունից տուն վերադառնալուց հետո ինքը զրուցել է հարևան Արմենի հետ և վերջինս իրեն հայտնել է, որ իր մարտական հերթապահության գտնվելու ժամանակ իր կնոջ հետևից տուն մեքենայով 7 երիտասարդներ են եկել` վերջինիս հետ սեռական հարաբերություն ունենալու նպատակով: Նա էլ իմանալով այդ մասին իրենց տուն է գնացել, որտեղ ննջասենյակներից մեկում կնոջը բռնեցրել է ինչ-որ երիտասարդի հետ, որից հետո ինչպես այդ երիտասարդին, այնպես էլ կնոջը տանից դուրս են վռնդել:

Այնուհետև ինքը զրուցել է կնոջ հետ, որը ներողություն է խնդրել կատարածի համար` ավելացնելով, որ ցանկանում է ապրել իր հետ, սակայն ոչ Տավուշ գյուղում: Ինքն էլ կնոջը սիրելով, նորից ներել է նրան, որից հետո ընտանիքով վարձակալական հիմունքներով բնակության է տեղափոխվել Տավուշ մարզ, գյուղ Այգեպար` հույս ունենալով, որ կինը նշված գյուղում կդադարեցնի անբարո վարքագիծը: Սակայն Այգեպար գյուղում կինը շարունակել է իրեն դավաճանել, ինչի մասին իրեն պատմել են նշված գյուղում իրենց հարևանները` նշելով, որ իր մարտական հերթապահության մեջ գտնվելու ժամանակ կնոջը պարբերաբար տարբեր տղամարդիկ են այցելել: 2014 թվականի հունվարի 3-ին մարտական հերթապահությունից տուն վերադառնալուց հետո կնոջ և երեխաների հետ վերադարձել է Տավուշի մարզ, գյուղ Տավուշ:

Կինը, բացի այն, որ պարբերաբար իրեն դավաճանել է այլ տղամարդկանց հետ, նաև որպես կին շատ փնթի է եղել, տանը մաքրություն չի կատարել, չի հետևել երեխաների անձնական հիգիենային, ինչի կապակցությամբ ինքը բազմաթիվ անգամ կնոջը նախատել է, սակայն վերջինս շարունակել է իր նման վարքագիծը: Կնոջ դավաճանությունների և փնթիության հետևանքով ինքը հիասթափվել է և չի իմացել, թե ինչպես ուղղել կնոջը կամ ազատվել նրանից:

2014 թվականի հունվարի 12-ին, ժամը 20:30-ի սահմաններում կնոջ և երեխաների հետ այցելել է հարևանի տուն, որտեղ սուրճ են խմել, զրուցել առօրյայից, իսկ ժամը 22:00-ի սահմաններում տուն են վերադարձել: Տուն վերադառնալուց հետո քնեցրել են երեխաներին, որից հետո երկուսով պառկել են իրենց մահճակալին: Անկողնում պառկելուց հետո ամուսիներով զրուցել են իրենց ընտանեկան վիճակից, կնոջ վարքագծից, քննարկել են, թե ինչպես անեն, որ ամեն ինչ նորմալ լինի: Ինքը կնոջը առաջարկել է, որ նա ճշիտ ուղի բռնի, խնդրել է որպեսզի նա դադարի դավաճանել իրեն, վերադառնա նորմալ կյանքի, երեխաներին նորմալ մայրություն անի, սակայն կինը հրաժարվել է ետ կանգնել իր անբարո կյանքից` ավելացնելով, որ այդ ամենն իրեն դուր է գալիս:

Ինքը և կինը ամբողջ գիշեր զրուցել են նշված թեմայի շուրջ և առավոտյան, ժամը 07:00-ի սահմաններում զրույցի ընթացքում կինն իրեն անինքնասեր է անվանել, ասել է, որ նորմալ երեխաներին հայրություն չի անում, ապա իր հասցեին սեռական բնույթի հայհոյանք է տվել` ավելացնելով, որ ինքն ապրելու իրավունք չունի: Ինքն էլ կնոջ լկտի պահվածքից, նրա դավաճանություններից հոգնած, զզված, հիասթափված անկողնում շրջվել է դեպի կինը, երկու ձեռքերով բռնել է կնոջ պարանոցից և երկու ձեռքերի բութ մատներով սեղմելով կնոջ պարանոցը խեղդամահ է արել նրան:

Ձեռքերով պարանոցը սեղմելու ժամանակ կնոջը որևէ դիմադրություն ցույց չի տվել, իսկ ինքը ձեռքերով սեղմելով հասկացել է, որ սպանում է կնոջը, սակայն մտածել է, որ ավելի լավ է վերջինս մահանա, քան նրա պատճառով ինքը խայտառակ լինի ամբողջ գյուղում: Մի քանի րոպե ձեռքերով պարանոցը սեղմելուց հետո նկատել է, որ կինն անշարժացել է, հասկացել է, որ սպանել է նրան, որից հետո բաց է թողել պարանոցը: Հասկացել է, որ սխալ, հակաօրինական արարք է կատարել, կատարածի համար անկեղծորեն զղջում է: