25/10/2014 16:39
Կոնսենսուս՝ եռյակի ու իշխանության միջև
Եռյակի հանրահավաքը կայացավ, սակայն հարցերը մնացին: Նախևառաջ. Ինչո՞ւ ճանապարհային քարտեզն այդպես էլ չհրապարակվեց և ի?նչ նկատի ունի ընդդիմությունը «ճանապարհային քարտեզ» ասելով:
Եթե խոսքը միայն հավաստիացնելն էր, որ իրենք հստակ մարտավարություն ունեն և որպես դրա ապացույց՝ մարզերում համաժողովրդական շարժման շտաբները բացելու փաստը իբր նրանց ակտիվ ու ազգափրկիչ գործունեության սկիզբ ներկայացնելը, ապա դա այդքան էլ համոզիչ չի: Ի վերջո, բոլորի համար էլ պարզ է, որ խոսքը ոչ թե նոր շտաբներ բացելու, այլ կուսակցությունների, մասնավորապես՝ «Բարգավաճ Հայաստանի» մասնաճյուղերը վերափոխելու մասին է. մեկ դրոշակ դռան մոտ ու անվանման մեջ մեկ բառ ավելացնում ես ու «համաժողովրդական շտաբ» պատրաստ է:
Երեկվա հանրահավաքում իր ելույթով ու առանձնահատուկ շեշտադրումներով ամենից շատ զարմացրեց ՀԱԿ առաջնորդ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Ավելին` այսօր արդեն Մոսկվան ազդակն ուղարկեց նրան` Րաֆֆի Հովհաննիսյանից հարկավոր է ազատվել, քանի որ ընդդիմությունից միայն նա է, որ դեմ է արտահայտվում ԵՏՄ-ին:
Անդրադառբալով նախօրեին կայացած ընդդիմության հանրահավաքին և իշխանափոխության գաղափարին և այն մտայնությանը, թե այս բոլոր գործընթացները չեն կարող հանգեցնել ՌԴ հետ հարաբերությունների վատթարացմանը, Հայաստանում ՌԴ դեսպան Իվան Վոլինկինը նշել է, որ գրեթե բոլոր ընդդիմադիրները հանդես են գալիս ԵՏՄ-ում Հայաստանի կարգավիճակի օգտին. «Ոչ ոք այդ անդամակցությանը դեմ հանդես չի գալիս, բացի մեկից»:
Իսկ նախօրեին տեսանք, թե որքան ժամանակ ու ջանք ներդրեց իր ելույթում Լ. Տեր-Պետրոսյանը՝ ԵՏՄ-ին Հայաստանի անդամակցությունը գովերգելու համար:
Սա, ի դեպ, միակ ազդակը չէր, որ գալիս է ապացուցելու, որ իշխանափոխության լոզունգի տակ ծվարած ընդդիմությունն իրականում այնքան էլ շատ չի տարբերվում իր մոտեցումներով ու դիրքորոշումներով նույն այդ իշխանություններից:
Օրինակ, Լ. Տեր-Պետրոսյանի ելույթից հասկացանք, որ իշխանափոխություն ասվածն ըստ ընդդիմության, ու իշխանափոխությունը՝ ըստ քաղաքագիտության, տարբեր բաներ ենք: Եվ ահա հայաստանյան, այսպես կոչված ընդդիմությունը, այս պահին դա տեսնում է հետևյալ կերպ` բացել շտաբներ մարզերում ու զբաղվել… Ընտրական օրենսգրքի փոփոխությամբ:
Երկու տարբերակում էլ գործող իշխանությունները ժամանակ են ստանում, իսկ սովորաբար համաժողովրդական շարժումների նպատակը հենց հակառակն է` ոչ մի ավել րոպե իշխանություններին չտալ: Բայց մենք ապրում ենք Հայաստանում, մեր սեփական կանոններով ու օրենքերով, այնպես որ՝ ստացվեց այնպես, որ իշխանությունը ժամանակ ստացավ, ընդդիմությունն էլ հետը, որպեսզի պատրաստվի իր կողմից հետապնդվող նպատակին` 2017-18 թթ-ի ընտրություններին:
Ու խնդիրը նրանում է, որ իրենք` Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ու Գագիկ Ծառուկյանը, դա նույնիսկ չեն էլ թաքցնում, իրենց ջանքերն այսուհետ ուղղելու են շաբաթը մեկ հանրահավաք հրավիրելուն, իսկ դրան զուգահեռ` Ընտրական օրենսգրքում փոփոխությունների փաթեթը նորից առաջ քաշելուն, որի հիմնական նպատակը մեծամասնական ընտրակարգի վերացումն ու 100 տոկոս համամասնական ընտրակագին անցումն է:
Ասել է թե` գուցե հենց սա է պատճառը, որ Լ.Տեր-Պետրոսյանը իր հայտարարություններով փորձեց հասկացնել, թե չի էլ պատրաստվում կարդալ Սահմանադրական բարեփոխումների հայեցակարգը, այլապես ստիպված կլիներ ընդունել, որ այդ մոտեցումը ամրագրված է դրանում: Ինչը կնշանակի, որ այս հարցում ևս ընդդիմությունն ունի մեծ հավանականություն՝ կոնսենսուսի հասնելու իշխանությունների հետ:
Բայց չէ՞ որ այս պահին դա բարիկադներից այս կողմ կանգնածներին ամենևին էլ պետք չէ, իսկ ժողովուրդն էլ շատ չի խորանում իրավմամբ այդ կարևոր փաստաթղթի մեջ ու հմուտ, բայց բացահայտ մանիպուլյացիաների զոհ դառնում:
