Մեծ սիրո պարագայում խանդը չի հասցնում ջրի երես դուրս գալ. Նարեկ Պողոսյանը՝ ընտանիքի և գործունեության մասին

Երգիչ Նարեկ Պողոսյանը հանդիսատեսին ծանոթ է« Շանթ» հեռուստաընկերության նախաձեռնած «Ժողորդական երգիչ»  նախագծից: Մրցույթի ընթացքում հանդիսատեսը գրեթե ամեն օր, ամիսներ շարունակ տեսնում էր նրան, հատկապես, որ հասավ մինչև եզրափակիչ փուլ: Aysor.am-ի հետ զրույցում երգիչն անկեղծացավ մի շարք գործնական և անձնական հարցերի շուրջ:

-Նարեկ, ժողովրդական երգիչ նախագծից հետո էկրաններին գրեթե չեք երևում: Ինչո՞վ եք զբաղվում այս ընթացքում:

-Կան մի քանի հաղորդաշարեր, ինչպես օրինակ «Երգ Երգոց»-ը, որի շրջանակներում գրեթե ամեն շաբաթ ելույթ եմ ունենում: Բացի այդ, տարբեր մրցույթներին մասնակցությունն ինձ լայն հնարավորություն ընձեռեց հանդիսատեսին ներկայանալու ոչ միայն էկրանից, այլև հանրապետության տարբեր քաղաքների և սփյուռքի բեմերից:

-Օրեր առաջ տեղի ունեցավ Ձեր առաջին տեսահոլովակի պրեմիերան, ինչի կապակցությամբ շնորհավորում եմ: Կմանրամասնե՞ք, թե ինչքան ժամանակ եք աշխատել դրա շուրջ:

-Այս ամառ զբաղված էի այդ հաճելի, սակայն ծավալուն ու աշխատատար գործով: Երգի ընտրությունը կատարեցինք Լեյլա Սարիբեկյանի հետ մեկտեղ: Շնորհակալ եմ նրան ինձ աջակցելու համար: Ընտրեցինք աշուղ Լեյլու «Սիրո կանչ» երգը` դրական, աշխույժ տրամադրություն ստեղծող: Երաժշտության մշակմամբ ու ձայնագրությամբ զբաղվեց Հայկ Նավասարդյանը: Տեսահոլովակի նկարահանումը մի քանի անգամ հետաձգվեց մեր նախատեսած նախնական ժամանակից, քանզի կախված էր եղանակից, որը, եթե կհիշեք, անձրևոտ էր ամռան սկզբին: Նկարահանող խումբը «Steps9090»-ն է՝ տեսահոլովակիս ռեժիսոր Գևորգ Ենոքյանի գլխավորությամբ: Տեսահոլովակի վառ գույները ապահովեցին «Տերյան մշակութային կենտրոն»-ի կողմից տրամադրված ազգային հագուստները: Մինչ նկարահանումները` ես և մեր հերոսուհին` Աննա Մանուչարյանը «Մասունք» ազգագրական երգի-պարի անսամբլի հետ մեկտեղ ուսումնասիրում էինք մեր ավանդական խաղերը` հավալա, կոխ, ճոպանքաշոցի, որոնցից մի քանիսը տեղ գտան տեսահոլովակում:

-Մեր երգիչներից շատերը, հատկապես ճանաչում ձեռք բերելուց հետո, հաստատվում են աշխատանքի՝ որևէ ռեստորանում, ակումբում: Դուք նման որոշում կայացրե՞լ եք:

-Գիտեք, ունեմ թե երաժիշտ, թե երգիչ ընկերներ, ովքեր արդեն անցել են աշխատանքի ռեստորանում: Հրավերով ես էլ եմ ժամանակ առ ժամանակ հանդես եկել նրանց հետ և Հայաստանի, և սփյուռքի որոշ ռեստորաներում: Բայց ռեստորանում մշտական աշխատանքի անցնելու որոշում դեռ չեմ կայացրել:

-Նկատե՞լ եք, Հայաստանի երիտասարդները հետաքրքրվա՞ծ են ժողովրդական երաժշտությամբ, թե՞ այն մեծ տարածում ունի միայն սփյուռքում:

-Երիտասարդության, և ընդհանրապես, հասարակության երաժշտական ճաշակը մեծամասամբ ձևավորվում է հեռուստատեսության, ռադիոյի, այժմ նաև ինտերնետի ազդեցության ներքո: Երբ երեխա էի, ծնողներս հաճախ էին նշում, որ առաջ մոդա էր ժողովրդական երգը, բայց հիմա հասկանում եմ, որ առաջ ուղղակի վերոնշված լրատվության միջոցներն ավելի շատ էին ուշադրություն դարձնում հենց այդ ոլորտին: Ինչ վերաբերում է այսօրվան, վերջին տարիներին շատ մրցույթներ անցկացվեցին ժողովրդական երգի ուղղվածությամբ: Մասնակիցների մեծ քանակը վկայում է այն մասին, որ բավականին շատ են այն երիտասարդները (Հայաստանում էլ, սփյուռքում էլ), ովքեր հետաքրքրված են մեր աշուղական, ազգային երգերով:

-Չժխտենք, որ երիգիչներն այսօր գումար են վաստակում կամ համերգների, կամ էլ կորպորատիվ միջացառումների (հարսանիք, ծնունդ, կնունք) շնորհիվ: Համերգներ մեզ մոտ քիչ են կազմակերպվում, ինքներդ մասնակցո՞ւմ եք հարսանիքների:

-Համերգ կազմակերպելու դժվարությունն անձամբ զգացել եմ, քանի որ ինքս նման փորձ ունեմ արդեն, հիմա էլ զբաղվում եմ նոյեմբերի 29-ին Արամ Խաչատրյան մեծ համերգասրահում կայանալիք համերգի կազմակերպչական աշխատանքներով: Բայց համերգներից զատ լինում են տարբեր առիթներ, որոնց մասնակցում եմ, քանի որ հաճելի է ուրախացնել այն մարդկանց, ովքեր հատուկ ցանկություն են հայտնել, որ իրենց ուրախությունն ընթանա հենց ժողովրդական երգի ներքո:

-Երբևէ մտածե՞լ եք գումարի համար երաժշտական ոճը փոխելու, 6/8 ռիթմում երգելու  մասին:

-Գումարն ինձ համար նպատակ չէ, այն ընդամենը օժանդակող միջոց է նպատակներն իրականացնելու համար: Իսկ նպատակս մեր ազգային արժեքների պահպանումն ու պրոպագանդան է: 6/8 ռիթմով երգեր կան նաև ժողովրդական երգերի մեջ, այդ ռիթմն իրենց ստեղծագործություններում օգտագործել են շատ անվանի հայ աշուղներ` Սայաթ-Նովան, Շերամը, Շահենը... Դրա համար էլ կարիք չունեմ դուրս գալ իմ ոճից (ժպտում է):

-Ընդհանրապես, ի՞նչ կարծիքի եք այսօրվա երգարվեստի մասին:

-Ինչպես սիրում է նշել մեր սիրելի վարպետ Արսեն Գրիգորյանը (Մրոն), այժմ մենք ունենք բավականին մեծ քանակությամբ հայ երգի մարտիկներ, ովքեր անձնվիրաբար աշխատում են մեր երգերի պահպանման համար: Ուղղակի նրանց թիկունք կանգնել է պետք, և դա միայն պետության հոգսը չէ, դա վերաբերում է նաև գործարար աշխարհի մարդկանց: Շատերը հսկայական գումարներ են ծախսում տեսահոլովակ նկարահանելու համար, և ի՞նչ են պրոպագանդում. ինչ-որ օտար ոճի, արտասահմանյան երգ: Նման պրոպագանդման կարիք ունեն հենց մեր` հայերեն ու հայկական երգերը: Հայաստանում այդ երգերը պետք է լինեն հայ երգի կողքին, ոչ թե հայ երգը` օտար երգի կողքին: Պետք է ուղղակի երգենք հայերեն:

-Դուք մասնագիտությամբ տնտեսագետ եք, չե՞ք մտածում այդ ոլորտում աշխատելու մասին:

-Պատկերացրեք, որ այդ ոլորտում ունեմ 3 տարվա աշխատանքային փորձ, 2010-2013թթ աշխատել եմ որպես ֆինանսիստ՝ «Օրանժ Արմենիայում»: Այնուհետև, ավելի ազատ գրաֆիկ ունենալու դրդապատճառով հրաժարվեցի այդ աշխատանքից. երգը տուժում էր ու ես դա թույլ տալ չէի կարող: Հիմա ունեմ ազատ գրաֆիկով աշխատանք՝ ֆինանսիստ-ժուռնալիստ, գոհ եմ (ժպտում է):

-Ֆինանսիստ-ժուռնալիստ որտե՞ղ եք աշխատում:

-Սոցիալական կայքերում ունեմ իմ անձնական խմբերը` բավականին մեծ աուդիտորիայով: Խմբերս մի քանի ուղղվածության են` կուլտուրա, գիտություն, հումոր:

-Ի դեպ, ինչպե՞ս պատահեց, որ երկու՝ միմյանցից տարբեր մասնագիտություններ ընտրեցիք:

-Երգը չեմ ընտրել, դա Աստծո կողմից տրված պարգև է, ծնողներս չէին կարող թույլ տալ, որ այն չզարգացնեմ, որի համար, կարծում եմ, շնորհակալ լինելը նրանց քիչ է: Իսկ տնտեսագետի մասնագիտությունն ընտրել եմ ոչ միայն ծնողներիս, այլև մեծ հորեղբորս խորհրդով: Բայց այդքանով չեմ սահմանափակվի, նպատակ ունեմ շարունակել ուսումս այլ մասնագիտությամբ:

-Եվ ի՞նչ մասնագիտությամբ:

-Ցանկանում եմ ստանալ ժուրնալիստական կրթություն, դա շատ անհրաժեշտ է այժմյան աշխատանքիս համար:

-Կցանկանայի մի փոքր շեղվենք դեպի անձնական կյանք և ընտանիք. կպատմե՞ք Ձեր ընտանիքի մասին:

-Ամուսնացել եմ 2012թ: Ունեմ դուստր, ով արդեն 1 տարեկան է: Ասեմ, որ կինս նույնպես սիրում է երգել, մասնագիտությամբ տնտեսագետ է, նաև` դիզայներ: Իրեն միշտ ասում եմ, որ իմ գլխավոր ոճաբանն ինքն է (ծիծաղում է):

-Գիտեմ, որ Ձեր կնոջ հետ համերգներից մեկի ընթացքում եք ծանոթացել: Նա և՞ս երգում էր, թե՞ երկրպագուհի էր:

-Երգել շատ է սիրում, իսկ ժողովրդական երգ սկսել է լսել հենց մեր նախագծի ժամանակ: Բայց նշեմ, որ ծանոթացել ենք լրիվ պատահական. Գյումրիում միջոցառման էինք մեր նախագծի մի քանի ընկերներով, որից հետո կնոջս հայրը, ով նույնպես ժողերգի մեծ սիրահար է ու մեր երգերն էլ շատ էր հավանել, հրավիրեց իր տուն՝ սրճելու (ժպտում է)… Հենց այդպես էլ ծանոթացել ենք:

-Հիմա լա՞վ են փեսա-աներ հարաբերությունները:

-(Ժպտում է) այո, հենց սկզբից էլ լավ են եղել:

-Դուք անընդհատ բեմում եք լինում, տարբեր երկրներում շրջագայում… խանդի տեղիք չե՞ք տալիս:

-Ինչպես սիրածս երգերից մեկում է ասվում` առանց փշի վարդ չի լինում, առանց խանդի` սեր (ծիծաղում է): Մեծ սիրո պարագայում խանդը չի հասցնում ջրի երես դուրս գալ: Պատահել է, երկու ամսով բացակայել եմ երկրից շրջագայության պատճառով, բայց երկուսս էլ ըմբռնումով ենք մոտենում նման հարցերին ու խանդի տեսարաններ չեն առաջանում:

-Ի՞նչն եք կարևորում ընտանեկան հարաբերություններում, ինչի՞ շնորհիվ եք Ձեր ընտանիքն ամուր համարում:

-Ընտանիքի հիմքում, եթե դիտարկենք որպես կառույց, պետք է միմյանց շաղախված լինեն սերը, փոխըմբռնումն ու հարգանքը: Եթե այս ամենն առկա է, ապա կառույցը կդիմակայի ցանկացած փոթորկի:

-Երիտասարդ զույգերից մեծամասնության պես ապրում եք առանձի՞ն՝ վարձակալության հիմունքներո՞վ, թե՞ ունեք Ձեր բնակարանը:

-Ծնողական տունս Գեղարքունիքի մարզի Լիճք գյուղում է, ծնողներս այնտեղ են ապրում, մայրս այնտեղի դպրոցում մաթեմատիկա է դասավանդում: Ես շատ եմ սիրում հայրենի գյուղս ու հաճախ, երբ ազատ ժամանակ եմ գտնում, կնոջս ու դստերս հետ մեկնում եմ այնտեղ: Ասեմ, որ դեռ մինչ իմ ուսանող դառնալը ծնողներս գնել էին այս բնակարանը Երևանում, ու գործի բերումով էլ հիմա ես այստեղ եմ ապրում՝ նորաստեղծ ընտանիքիս հետ:

-Նարեկ, տարիներ առաջ շատերը խոսում էին, որ քթի պլաստիկ վիրահատության եք դիմել: Դա իրականությանը համապատասխանո՞ւմ է, և եթե այո՝ պատճառը զուտ գեղագիտակա՞ն էր, թե՞…

-Այո, վիրահատության դիմել եմ շնչառական խնդիրներ ունենալու պատճառով, դա շատ էր խանգարում երգելիս: Այնպես որ, գեղագիտական պատճառ չի եղել:

-Հետաքրքիր է, երբևէ առընչվե՞լ եք նախանձին, չկամությանը…

-Եթե առնչվել էլ եմ, ապա ուղղակի չեմ նկատել, քանի որ ինքս ձգտել եմ միշտ լինել բաց ճակատով մարդ, իսկ ձգողականության օրենքն ասում է, որ նմանը նմանին կհանդիպի:

-Կա՞ն կատարած կամ չկատարած քայլեր, որոնց համար երբևէ զղջացել եք:

- Երբ թվացել է` զղջում եմ այս կամ այն արարքիս համար, կյանքը շատ կարճ ժամանակ անց ցույց է տվել, որ դա հենց այդպես էլ պիտի լիներ, ու դա էր ճիշտը: Պետք չէ զղջալ, պետք է դասեր քաղել, և, ցանկալի է` ուրիշի սխալներից (ժպտում է):

-Ի՞նչ երազանքներ ունեք:

- Երազանքներ շատ կան` նոր տեսահոլովակներ, երգի ձայնագրություն, համերգներ. դրանցից ամենակարևորները ես միշտ գրառում եմ և սկսում իրագործել: Բայց մեծագույն երազանքս է Արցախի լիակատար ազատությունն ու հայրենիքումս մշտական խաղաղության հաստատումը: Եթե բոլորս այդ երազանքը հաճախ աղոթքի տեսքով հղենք առ Աստված, մի օր ի կատար կածվի: