Այդ 4 օրերի թեժ մարտերն ուղղակի ապացուցեցին, որ ժողովուրդն իր երկրին տեր է կանգնում՝ առանց իշխանավորների որոշման. Լալա Մնացականյան

2016 թվականի ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը շատ բան փոխեց ոչ միայն ղարաբաղա-ադրբեջանական փոխհարաբերություններում, այլև՝ յուրաքանչյուր հայի ներսում: Կյանքը սահմանազատվեց մինչ ապրիլի 1 և ապրիլի 1-ից հետո: Եթե մինչ այս մտածում էինք, որ իշխանությունների հանդեպ ունեցած անվստահության մթնոլորտն այլևս հայրենասերներ ու հարենիքի համար կյանքը տվողներ չի ծնի, ապա վերջին մեկ ամիսն ապացուցեց՝ հայրենիքի շահն առաջնային է յուրաքանչյուր հայի համար:

«Պարույր Սևակն իր «անլռելի զանգակատուն» պոեմի մեջ մի հատված ունի՝ «Ղողանջ զարմանքի» է կոչվում: Այնտեղ ասվում է, որ նույնիսկ այն հայն, ով օտարամոլ էր, հեռացած երկրից՝ հենց հասնում է գերագույն վտանգը, սկսում է գլխիվայր փոխվել, քանի որ մեր մեջ հակառակության ոգին է խոսում: Բայց ինչո՞ւ հասցնենք գերագույն վտանգի ու նոր փոխվենք… Մեր ժողովուրդն անկանխատեսելի է, օրհասական պահերին կարող է միանգամից ոտքի կանգնել ու ամեն ինչ փոխել: Այդ 4 օրերի թեժ մարտերն ուղղակի ապացուցեցին, որ ժողովուրդն իր երկրին տեր է կանգնում՝ առանց իշխանավորների որոշման: Ուրիշները կռվի ժամանակ փախչում են, մենք՝ վերադառնում ու զենք վերցնում»,-Aysor.am-ի հետ զրույցում նշեց դերասանուհի, բեմադրիչ, Հայաստանի վաստակավոր արտիստուհի Լալա Մնացականյանը: 

Ապրիլի 5-ին ձեռքբերված հրադադարի բանավոր պայմանավորվածությունը շատերի համար անվստահել է: Որքանո՞վ է արժանահավատ այս «խաղաղությունը» ու ի՞նչ փոխվեց այս մեկ ամսվա ընթացքում հարցին մեր զրուցակիցը պատասխանեց. «Կարծում եմ, այս հարցին ավելի ռեալ պատասխան կարող է տալ քաղաքականությամբ զբաղվող մարդը, զինվորականը: Ես, որպես քաղաքացի, միայն կարող եմ ասել, որ այս պատերազմում մենք ընդամենը պաշտպանում ենք մեր հողերը ու պետք է մեր ազատագրած հողերին տեր լինենք: Սա մեր հաղթանակն է, որը չպահել, չամրագրել՝ նշանակում է, որ ոչ թե ազգ ենք, այլ ցեղախումբ: Մենք ժողովուրդ ենք, ով իր հողերին տեր է կանգնելու: Որպես հայ, ՀՀ քաղաքացի՝ երկրորդ կարծիք այս թեմայի շուրջ չեմ հանդուրժում: Կցանկանայի վստահ լինել, որ մեր պետական այրերն էլ են այսպես մտածում»:  

Շնորհիվ հայ զինվորի՝ կռվի դաշտում մեր հաղթանակներն անխուսափելի են, բայց թե ինչքանո՞վ են դրանք իրական դիվանագիտական հարթությունում՝ այլ հարց է: «Հավատացեք, դիվանագիտական դաշտը կռվի դաշտին հավասար կարևորություն ունի: Մենք այս միջոցով աշխարհին հայտ ենք ներկայացնում, որ տեր ենք եղել ու կլինենք մեր հողերին: Չգիտեմ՝ սա որքանով է առնչվում դիվանագիտությանը, բայց ես մի փոքր մտավախություն ունեմ այն առումով, որ «համ նալին են խփում, համ՝ մեխին»: Որոշ պետական այրեր այնպիսի հեղհեղուկ, ոչինչ չասող պատասխաններ են տալիս, որ չեմ կարողանում կողմնորոշվել՝ ի վերջո ո՞րն է մեր դիրքորոշումը, ձևակերպումը: Մեկ ասում են, որ 5 ազատագրված տարածքները մերն են, մեկ էլ ասում են՝ իրենցից վերցված հողերը հետ ենք վերադարձնելու: Բայց այդ ո՞ր հողերն են իրենցը, դեռ մե՛նք հողեր ունենք իրենցից ազատագրելու: Ընդհանրապես, ադրբեջանական հող ասելով ի՞նչ նկատի ունեն: Ցավալին ու զարմանալին այն է, երբ զինվորը հաղթում է, բայց վերին ատյաններում հետ են կանգնում … Ես այս ամենից բան չեմ հասկանում, այս ի՞նչ խաղեր են անում՝ չեմ հասկանում: Միգուցե այստեղ իսկապես դիվանագիտական նուրբ խաղեր են ընթանում, որոնք իմ խելքի բանը չեն, բայց այն, որ մեր ազատագրված հողերից մի թիզ անգամ չպետք է զիջենք՝ ակնհայտ է… Վերջերս ամուսնուս հետ Ղարաբաղ մեկնեցինք, եթե չգնայի,  սիրտս կպայթեր: Ինքս 25 տոկոսով ղարաբաղցի եմ ու հպարտանում եմ դրանով: Արցախն ուղղակի դրախտավայր է, այդքան մաքուր ու պայծառ երկիր, արժանապատվություն ունեցող ժողովուրդ: Չեմ կարծում, որ այդպիսի պատվախնդրություն ունեցող մարդը թույլ կտա, որ իր պապենական երկրին տիրի քոչվոր մի ցեղ: Ադրբեջանն  անհասկանալի երկիր է, որը չկա քարտեզի վրա. ինձ համար դա արհեստականորեն բուծած երկիր է»,-նշեց մեր զրուցակիցը:

Այս օրերին Արցախն, իսկապես,  մարդաշատ էր և բոլորի նպատակը ոչ թե Արցախում, այլ արցախցու կողքին լինելն էր: Շատերն իրենց այցելությունները շոուի էին վերածում, շատերն էլ՝ լռությամբ սատարում ղարաբաղցուն: «Ես չեմ կարող մեղադրել այն մարդկանց, ովքեր Արցախում շոու են արել: Ի դեպ, երբ հայտնի ու ճանաչված մարդ է գնում, բնակիչները ոգևորվում են ու դա վատ չէ: Այլ բան, որ այդ հայտնին իր այցելությունը նաև որպես սեփական PR է օգտագործել… Չգիտեմ, կա՞ն արդյոք մարդիկ, ովքեր զինվորի կյանքի համար վախը, զոհված զինվորի սուգը սեփական անձի համար PR-ի կվերածեն… Երբ ես մեկնեցի, մեծ էր հուզմունքս ու ոգևորվածությունս՝ տեսնելով, թե ինչպե՞ս են մեր հոգևորականները մարտի դաշտ գնում: Բոլորն իրենց սքեմների տակից զինվորական համազգեստ էին հագել: Դուք պատկերացնո՞մ եք դա ինչ է՝ սեր հայրենիքի հանդեպ: Իսկ այդ սերը բացատրել անհնար է, չափել անհնար է: Հա, մեկ բան էլ կցանկանայի ասել, ո՞նց կարող է Արցախ տանող ճանապարհն այդ վիճակին լինել: Խոսքս ուղղում եմ Սյունիքի մարզպետին՝ դուք տեսե՞լ եք, որ սյունյաց ճանապարհներն ամբողջովին քանդված են: Չգիտեմ, հիմա «կարկատե՞լ» են, թե՞ ոչ, բայց այդպիսի ճանապարհ չի կարելի հանդուրժել»,-ասաց դերասանուհին:

Լալա Մնացականյանը չի ընդունում վերջին շրջանում տարածված՝ ապրիլյան քառօրյա պատերազմ արտահայտությունը: Նա գտնում է, որ այս կռիվը տևում է արդեն շուրջ 30 տարի, իսկ նախորդ մեկ ամսյակը հերթական անգամ դաս եղավ և՛ ժողովրդի, և՛ իշխանության համար: Ինչպես դերասանուհին է նշում, պարզապես այս օրերին ժողովուրդը հասկացավ, որ ունենք փոքրիկ Հայաստան ու փոքրիկ Արցախ ու նահանջելու տեղ չունենք: «Գիտեք, այդ քառօրյա արտահայտությունն ինձ անհանգստություն է պատճառում: Տպավորություն է, որ մինչ այդ խաղաղ ապրել ենք, միայն այդ 4 օրն ենք պատերազմի մեջ ընկել, կորուստներ ունեցել… Ո՛չ, սա 28 տարվա պատերազմ է, ի՞նչ քառօրյայի մասին է խոսքը: Ի՞նչ է, մենք մինչև այդ ու դրանից հետո չե՞նք պատերազմում: Սարսափելին այն է, որ այս տարիների ընթացքում չենք կարողանում վերջնական արդյունքի հասնել, ինչպե՞ս կարելի է 28 տարի պատերազմել: Կարծես՝ ամեն եկող նախագահ հարցի լուծումը մյուսի վրա է գցում: Վերջերս Պուտինի խոսքերն էի լսում. կանգնեց ու Թուրքիային պարզ տեքստով ասաց՝ դուք իմ ինքնաթիռը խփել եք, ուրեմն պատժվելու եք: Մտածում եմ՝ Աստված իմ, կարժանանա՞նք այսպիսի նախագահի, ով այսպիսի կտրուկ դիրքորոշում կունենա: Թե չէ անընդհատ լսում ենք՝ շրջապատված ենք թշնամիներով, մեզ նեղում են, սպանում են, պետք է զգույշ լինենք… Չեմ հերքում, զգուշավորությունը շատ լավ բան է, բայց այս աստիճանի՞: Սա արդեն վախկոտության է վերածվում: Իսկ թե ինչու են վախենում, դա բոլորը շատ լավ գիտեն»:

Դերասանուհին ընդգծեց, որ լավատեսորեն է տրամադրված և հավատում է մեր վերջնական հաղթանակին: Լավատեսության հիմնական պատճառն էլ հերոս հայորդին ու հաղթական մայիսն են: «Սա մայիսն է, իսկ մայիսը մեր հաղթանակների ամիսն է: Մենք ունեցել ենք մեծ Հայաստան, բայց 300 հազար ք/կմ-ից մնացել է 29 հազարը, 3-4 հազար էլ՝ Արցախը: Այլևս նահանջելու, փախչելու տեղ չունենք, չենք պատրաստվում ոմանց նման քոչվոր ցեղ դառնալ: Ունենք պետություն, հայրենիք ու պետք է ամեն ինչ անենք, որ պահենք այն: Հպարտանում, խոնարհվում եմ այն զինվորների առջև, ովքեր այս երկիրն իրենց իսկ կյանքի գնով են պահում: Ես չեմ կարողանում այս օրերին լուրեր կարդալ, նայել այն գեղեցիկ երիտասարդների նկարներին, ովքեր այլևս սերունդ չեն տալու»,-Aysor.am-ի հետ զրույցը հուզմունքով եզրափակեց Լալա Մնացականյանը: