«Աշտարակ կաթի» բրենդի սեփականատերը ներկայացնում է ընկերության վաճառքի ողջ պատմությունը

Մամուլում ակտիվորեն շրջանառվում է «Աշտարակ կաթի» շուրջ պատմությունը: Այս անգամ թեմային անդրադարձել էր նախկին սեփականատեր Աշոտ Ափոյանը՝ սկանդալային պատմություններով համեմված և սուր մեղադրանքներով, որոնք ուղղված էին նոր սեփականատերերի դեմ:

Aysor.am-ի թղթակցի հետ զրույցում «Աշտարակ կաթի» բրենդի սեփականատեր Արտակ Ասատրյանը ներկայացրել է ընկերության վաճառքի ողջ պատմությունը:

«Ամերիկյան «Ադրա Ռեմարա» ընկերությունը, որը բացեց իմ եղբայր Արա Ասատրյանը, 2006 թվականից զբաղվում էր Հայաստան ներմուծմամբ, hանրապետության խոշորագույն հարկատուներից է եղել: Այստեղ մենք ստեղծել ենք սառնարանային տնտեսություն, եև 2011 թվականին որոշեցինք ներդրումներ կատարել նաև Արցախում, աշխատել տնտեսական զարգացմանը նպաստելու ուղղությամբ: Որոշվեց վերամշակման գործարան բացել Հադրութ քաղաքում և այդ նպատակով 2011 թ հիմնեցինք «Պարգև» ՓԲԸ-ն»,-նշում է նա։

Նշենք, որ Արտակ Ասատրյանը «Պարգև» ՓԲԸ-ն հիմնած «Ադրա Ռեմարա» ամերիկյան ընկերության ներկայացուցիչն է Հայաստանում:

Ասատրյւանի խոսքով՝ հետագայում Հայաստանում բիզնես գործունեությունն ընդլայնելու շրջանում սկսել են համագործակցել «Աշտարակի կաթ»-ի այն ժամանակվա սեփականատեր Աշոտ Ափոյանի հետ. նրան մատակարարել են կարագ, կոկոսի յուղ, գլազուր, կաթի փոշի:

«Ընդ որում, նա ուզում էր միանգամից մոտ 500-600 հազար դոլարի ապրանք, մենք առաջարկեցինք դա անել գրավի դիմաց, քանզի մեծ գումարի մասին էր խոսքը: Սակայն Ափոյանը մեզ վստահեցրեց, որ նա գումարի կարիք չունի և բոլոր մատակարարների հետ աշխատում է առանց գրավ և որևէ մեկի հետ խնդիրներ չի ունեցել: Ես էլ վստահեցի նրա այս խոսքին: Սկզբում նա վճարում էր ապրանքների համար, թեեւ ոչ այնքան պարտաճանաչ, բայց ես մնածում էի, որ դա բիզնես է, եւ նման իրավիճակներ կարող են լինել բոլոր հետ: Սակայն հետագայում առաքվող ապրանքների համար պարտքը հասավ 1 միլիոն 800 հազար դոլարի:
Սա անհանգստացրեց ինձ, եւ ես որոշեցի ուսումնասիրել ընկերության գործունեությունը շուկայում: Պարզեցի, որ Ափոյանը մեծ գումարների պարտքեր է ունի իր մյուս գործընկերներին ևս», - պատմում է նա։

Արտակ Ասատրյանն ասում է, որ այս տեղեկություններից հետո ինքը կտրուկ կրճատել է մատակարարումների ծավալը «Աշտարակ-Կաթ»-ին՝ պահանջելով Ափոյանից կամ մարել պարտքերը, կամ թողնել որոշ գրավը:

«Հետո նա առաջարկեց ինձ, որպես գրավ, իր ապրանքանիշը՝ «Աշտարակ-Կաթ»-ը, բայց մենք երկար մտածում էինք այս գործարքի շուրջ: Առաջին հերթին, մեզ այդ ոլորտը հետաքրքիր չէր, բացի այդ, որքանով էր այդ գործարքը հեռանկարային այն դեպքում, երբ ընկերության վարկանիշն ամեն օր անկում էր ապրում, արտադրանքի ցածր որակն ու սպառման քանակությունը հուսադրող չէր»,-նշում է նա՝ ընդգծելով, սակայն, որ բանակցությունների արդյունքում համաձայնել են գնալ այդ գործարքին, քանի որ դա միակ ելքն էր տված գումարները ինչ որ կերպ ապահովագրելու համար:

«Իհարկե,20 օր անց կրկին հանդիպեցի Ափոյանի հետ, ասացի, որ մենք այս բրենդի կարիքը չունենք, մենք ետ ենք ուզում մեր փողերը: Ափոյանը առաջարկեց, որ ես որոշ ժամանակով ղեկավարեմ ձեռնարկությունըայն բանի համար,որ բնականոն աշխատանքն ապահովեմ թեկուզ ժամանակավորապես, մինչև որ ինքը կկարողանա գումարներ հայթայթել և բարելավել ձեռնարկության վիճակը՝ վերադարձնելու պարտքերը:

Այս խոսակցությունից հետո, մեզ չմնաց այլընտրանք, քանի որ բրենդը, որ գրավադրված էր 1 միլիոն 800 հազար դոլարի դիմաց, կարող էր վերջնականապես կորցնել տարիների ձևավորած վարկանիշը, հետևաբար նաև գինը, իսկ դա նշանակում էր որ մենք կկորցներինք մեր գումարները», - Aysor.am-ի թղթակցի հետ զրույցում նշում է Ա. Ասատրյանը։

Արտակ Ասատրյանը ստանձնում է ձեռնարկության ժամանակավոր կառավարումը:

«Ափոյանին հայտնեցի, որ մենք պետք է ներդրումներ կատարենք ձեռնարկության գործունեությունն աշխուժացնելու համար: Ափոյանը համաձայնեց՝ ասելով, որ այդ դեպքում ինքը կվերադարձնի մեր կողմից ծախսած բոլոր միջոցները», - նշում է նա։

Արտակ Ասատրյանը պատմում է, որ գործարանի ղեկավարմն ստանձնելու պահին, երբ գույքագրել են առկա խնդիիրները, պարզվել է, որ գյուղացիներին «Աշտարակ-Կաթ»-ը առաքված կաթի դիմաց պարտք է 160 միլիոն դրամ:

«Այդ մասին նաև մամուլը գրեց, եթե հիշում եք՝ գյուղացիները մշտապես ակցիաներ էին իրականացնում կառավարության շենքի դիմաց: Նույն ժամանակահատվածում գործարանի աշխատակիցներն սկսեցին գործադուլ անել, քանի որ ամիսներ շարունակ աշխատավարձ չէին ստացել: Խոստացա մարել գյուղացիներին կուտակած 160 մլն դրամ պարտքը, բայց ոչ ձեռնարկության աշխատակիցների կուտակած ամիսների աշխատավարձը», - նշում է նա։

Ասատրյանը հայտարարել է նաև, որ ձեռնարկության բոլոր աշխատակիցները այդ պահից սկսած կարող են աշխատել ու պատշաճ կերպով ստանալ իրենց աշխատավարձերը յուրաքանչյուր ամիս՝ առանց ուշացումների: 

Նրա խոսքով՝ Ափոյանի կուտակած պարտքերն այդ ժամանակ հասել էր, ընդհանուր առմամբ, 16 միլիոն դոլարի:

«Որոշ ժամանակ անց կրկին հանդիպեցի նրան, հայտնեցի, որ մտադիր չեմ շարունակել ներդրումները, քանի որ ձեռնարկությունը ինձ չի հետաքրքրում և պահանջեցի մարել պարտքերը: Ի դեպ, նույն ժամանակահատվածում մի թուրքական ընկերություն, որին ինքը պարտք էր 40 հազար դոլար, իր դեմ սնանկացման գործընթաց սկսեց: Սնանկացման գործընթացը ղեկավարում էր Խաչիկ Նազարյանը: Վերջինս հայտարարեց, որ մենք պետք է դադարեցնենք ընկերության կառավարումը և, որ ընկերության բոլոր ակտիվները պետք է վաճառվեն` մարելու կուտակած պարտքերը: Խոսեցի նրա հետ, որպեսզի համաձայնի մի որոշ ժամանակահատված աշխատենք ՝ պահպանելու 400 աշխատատեղերն ու 2 հազար գյուղացիական տնտեսությունների պարտքերի մարելու համար», - պատմում է Ասատրյանը։

Ասատրյանին է դիմել նաև ՀՀ տնտեսական զարգացման և ներդրումների նախարարությունը՝ և հենց նախարարը՝ Սուրեն Կարայանն անձամբ՝ խնդրելով, որպեսզի շարունակեն մգործունեությունը սոցիալական կոլապսից խուսափելու համար:

«Այս ժամանակահատվածում ընկերությունում ներդրել էինք 6 միլիոն դոլար, բրենդի զրոյական վիճակը բարելավվեց, անմիջապես նորացվեց ողջ ավտոպարկը: Մենք ձեռք բերեցինք նաև Ճամբարակի պանրի գործարանը ՝ 57 մլն դրամով, որպեսզի սահմանամերձ շրջանում աշխատատեղերը չփակվեն», - նշում է նա՝ հավելելով, որ տարիների ընթացքում նույն Ճամբարակի գործարանում հատուկ տեխնոլոգիայով հնեցվում էր «Ռոկֆոր» տեսակի պանիր:

«Ստիպված եմ այս առիթով անդրադառնալ Ափոյանի այն հայտարարությանը, թե, իբր, Ճամբարակի իր ընկերությունում հանձնում-ընդունման պահին եղել է պաշարած «Ռոքֆոր» տեսակի մեծաքանակ պանիր: Նշեմ, որ պանիրը ժամկետանց էր, կորցրել էր արդեն իր պիտանելիության ժամկետը և վնասակար էր դարձել առողջության համար», - ասում է նա։

Ասատրյանի խոսքով՝ այս մասին վկայում էին մի շարք լաբորատորիաներում իրականացված ուսումնասիրությունների արդյունքները:

«Ճամբարակցիները թույլ չէին տալիս այդ թափոնը թաղել իերնց մերձակա հողատարածքներու,մ բայց մեր բանակցություններն, ի վերջո, ելքային լուծումներ գտան», - նշում է նա, ապա ավելացնում, որ այդ ամբողջ ընթացքում, թե Ափոյանի և թե իր ներկայացուցիչներից որևէ մեկի կողմից այս ամենի վերաբերյալ որևէ բողոք չի ներկայացվել։

«Ուստի չենք հասկանում ինչի մասին է խոսք գնում այսօր: Միայն 2018 թվականի 6 ամիսների ընթացքում մենք գյուղացիներից գնել ենք 1 մլրդ դրամի կաթ: Ներկայումս, արդյունավետ կառավարման և ներդրումների շնորհիվ, սնանկացած ձեռնարկությունը շահութաբեր է դարձել. այժմ այն բերում է 5% շահույթ», - ասում է նա։

Արտակ Ասատրյանն ընդգծում է, որ իրենք կարողացել են վերադարձնել ապրանքանիշի կորցրած վարկանիշը և սպառման դաշտը ներքին շուկայում։

«Այժմ աշխատում ենք արտահանման ուղղությամբ, բայց դա շատ դժվար է, քանի որ ընկերությունն այս ընթացքում կորցրել է իր դիրքերը արտաքին շուկայում: Աշխատում ենք 2 հազար գյուղացիական տնտեսությունների հետ, ջանում ենք, որպեսզի ամեն գնով պահպանվեն ընկերության 350-400 աշխատատեղերը՝ միջինը 160 հազար դրամ աշխատավարձով, բայց, կրկնում եմ, թող Ափոյանն այսքանից հետո գա ու անկախ աուդիտ հրավիրի, որպեսզի գնահատի ընկերության իրական վիճակը, ներդրումների ծավալը և մեր աշխատանքը, ինչի շնորհիվ ընկերությունը դարձավ շահութաբեր: Թող գա Ափոյանը վճարի այդ ամբողջ գումարները, և մենք անմիջապես մեծ սիրով իրեն կվերադարձնենք ընկերությունը, թեև ես չեմ կարող պատկերացնել, թե որքան գումար կարող է վճարել Ափոյանը, եթե նա ներկայումս պետությանը 1 միլիարդ դրամի պարտավորություն ունի», - նշում է Ասատրյանը։

Ինչ վերաբերում է Ափոյանի այն հայտարարությանը, թե ընկերությունն արժեր 30 մլն դոլար, Արտակ Ասատրյանն արձագանքում է. «Ուրեմն ինչո՞ւ նա այն ժամանակ այդ բարձր գնով չվաճառեց և չփորձեց մարել 16 մլն դոլար պարտքը»։