Ինչո՞ւ Իռեն Ուլիխանովան և Վահագն Գրիգորյանը հեռացան Հայաստանից

Արդեն մեկ տարի է՝ դերասան, հումորիստ Վահագն Գրիգորյանն ու պարուհի Իռեն Ուլիխանովան Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում են ապրում: Ամուսիններն այս ընթացքում հրապարակավ երբևէ չեն անդրադարձել իրենց գնալու պատճառներին, այնտեղի զբաղվածությանն ու հնարավոր վերադարձին: Սակայն օրեր առաջ Aysor.am-ի հետ զրույցում առաջին անգամ լռությունը խախտեց պարուհին՝ ընդգծելով՝ մեկնել էին այլ նպատակով, սակայն հանգամանքները նրանց պահեցին օվկիանոսի ափին:

«Բոլորովին այլ գործով ԱՄՆ էինք եկել, ու հենց այստեղ մասնագիտական առաջարկ ստանալով՝ որոշեցինք ընդունել այն: Սա մեզ համար լավ առիթ էր ու կյանքի նոր փուլ: Գրավիչ ու հաճելի էր հատկապես այն հանգամանքը, որ մեր մասնագիտական կարողությունների կարիքը կար ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ ԱՄՆ-ում: Քիչ դեպքերում է լինում, որ գալով այստեղ՝ զբաղվում ես քո մասնագիտությամբ: Բայց այս հարցում մեր բախտը բերել է, յուրաքանչյուրս զբաղվում ենք մեր սիրելի գործով. ես այստեղի դեռևս երկու քաղաքներում պարի ստուդիաներ ունեմ, սակայն շուտով կընդլայնվենք: Վահագն էլ զբաղվում է իր հիմնադրած «32 comedy show»-ով: Կարծում եմ՝ նրա հաջողությունների մասին լսել եք նաև Հայաստանում», - նշեց մեր զրուցակիցը:

Նկատառմանը՝ դժվար չէ՞ր Հայաստանից հեռանալը, երբ ամուսիններից յուրաքանչյուրն այստեղ հաջողությունների էր հասել, կայացած էր իր բնավագավառում, պատասխանեց.

«Նախ, մենք միայն ժամանակավոր ենք ԱՄՆ-ում: Եվ հետո, հենց այդ հաջողություններն էին, որ մեզ ավելի մեծ ձեռքբերումների մղեցին: Բոլորն են մեզ հարցնում, թե ինչո՞ւ գնացինք. կրկնեմ՝ մեր հեռանալը նախապես պլանավորած չէր: Այո՛, մենք պահանջված էինք մեր սիրելի ու հարազատ երկրում, բայց գալիս է կյանքում մի պահ, երևի թե՝ նաև մի տարիք, երբ ուզում ես առավել մեծ և պատասխանատու քայլ անել ու կտրուկ փոխել կյանքիդ հունը, որպեսզի պայքարելու ավելի շատ նպատակներ ունենաս, ավելի մեծ բարձրունքներ հաղթահարես: Ըստ իս, դա ավելի հետաքրքիր և իմաստալից է դարձնում կյանքը: Հավատացեք՝ ես էլ, Վահագն էլ, մեր որդին էլ հոգեպես շատ բարդ փուլեր ենք անցել, բայց կյանքում ամեն ինչ հաղթահարելի է»:

Երիտասարդ ընտանիքին հեշտ չէր օտար երկրում հաստատվելը: Ինչպես մեր զրուցակիցն է նշում՝ ստիպված ես հարմարվել դրսի կենցաղին, ապրելակերպին՝ մեկտեղ չկորցնելով այն, ինչը քոնն է: Ամեն ինչ սկսում ես զրոյից:

«Երբ ապրելու ու աշխատելու համար այլ երկիր ես տեղափոխվում, անցած ուղին կանգ է առնում, և կարծես նորից ես լույս աշխարհ գալիս: Սկսում ես նորից փոքր քայլեր անել, նոր լեզվով խոսել, ամեն ինչ նորից սովորել՝ սկսած այդ երկրի մշակույթից, ադաթներից, կարելի ու չի կարելիներից: Կարծես, մտածելակերպդ էլ է փոխվում… Շա՜տ բարդ է, բայց երբ ունես նպատակ՝ միայն մեկ մտքով ես առաջնորդվում՝ հասնել դրան», - ընդգծեց նա:

Պարուհին նկատում է՝ ոտքի կանգնելը հեշտ չէ, բայց նպատակասլացությունն օգնում է ցանկացած դժվարության պարագայում: Ինչ վերաբերում է մշակութային տարբերությանն ու ամերիկահայերի պահանջներին, ապա դրանք ահռելի են, նույնն է միայն բեմը:

«Գիտեք, ոտքի կանգնելը ժամանակ է պահանջում: Շատ մեծ նշանակություն ունի այն հանգամանքը, թե ինչ մարդկանցով ես շրջապատված: Ամենահարազատ մարդիկ կարող են հանկարծակի թիկունքից հարվածել, «ընկերներդ»՝ փորձեն խանգարել աշխատանքդ, խոչընդոտեն առաջխաղացմանդ, բայց միևնույն է, երբ պատրաստ ես դժվարություններ հաղթահարելուն, ամեն ինչ ստացվում է, քայլերդ միայն առաջ են տանում քեզ… Այո՛, պահանջներն ու տարբերություններն իսկապես շատ են, բայց բեմն ու դահլիճն ամենուր նույնն են. այստեղ էլ հայ հարսիկները սիրում են տարբերվել շքեղ ու գեղեցիկ բեմադրված պարերով, հայ երեխաներն այստեղ էլ կարիք ունեն մոտ գտնվել հայկական պարին ու ժողովրդական մշակույթին: Ուղղակի մեր շուրջն է տարբեր, բայց հայկականություն բոլորիս ներսում էլ դեռ կա», - նկատեց նա:

Դերասանու ու պարուհու որդին՝ Աշոտն, արդեն 4-րդ դասարանում է սովորում: Մայրիկի ասելով՝ հաճախում է բավականին լավ դպրոց, որը մաթեմատիկական թեքում ունի: Մեկտեղ խոստովանում է՝ որքան էլ այնտեղ լավը լինի դպրոցը, միևնույն է, հայաստանյան դպրոցների կրթական որակին չի հասնի:

«Երբ եկանք ԱՄՆ, Աշոտն ընդհանրապես անգլերեն չգիտեր: Երկու ամիս անց արդեն խոսում, գրում ու կարդում էր: Բայց լեզվին դեռ լիարժեք չի տիրապետում: Ամեն ինչ ժամանակի խնդիր է, կզարգացնի բառապաշարը, վստահ ենք», - հույս հայտնեց մեր զրուցակիցը:

Նկատում է՝ եթե մինչ մեկնելն իրենք Ամերիկայում ունեին միայն ընկերներ, ապա տեղափոխվելուց հետո ձեռք բերեցին նաև սրտակից ու հարազատ մարդիկ: Ժամանակ առ ժամանակ տեղացիներին միանում են նաև երևանաբնակ ընկերները:

«Նախքան տեղափոխվելը՝ մենք այստեղ լավ ընկերներ ենք ունեցել, հիմա ավելի շատ ընկերներ ենք ձեռք բերել: Երևանի մեր ընկերներից էլ են եկել... Նրանք բոլորն այն ընկերներն են, որոնք «ստուգված» են կյանքի տարբեր փուլերում, ժամանակն է մեզ մտերմացրել: Ես էլ, Վահագն էլ ընկերասեր ենք, և ուրախ ենք, որ շրջապատված ենք լավ մարդկանցով», - ժպիտով ընդգծեց Իռենը:

ԱՄՆ տեղափոխված ամուսինների «թույլ օղակը» ծնողներն են. Վահագնի մայրը, Իռենի ծնողներն ու քույրը Հայաստանում են: Պարուհին հուզմունքով նշում է՝ կարոտն արդեն ցավացնում է սիրտն ու հոգին:

«Բայց դա էլ է ժամանակի խնդիր, շուտով միասին կլինենք», - ասում է նա:

Ի դեպ, շատերն իրենց արատագաղթն ու վերջին ամիսներին՝ ներգաղթը կապում են հայաստանյան քաղաքական իրավիճակի հետ: Իռենի ու Վահագնի ԱՄՆ մեկնելը նման դրդապատճառ չունի: Վերադարձն էլ անպայման է լինելու, բայց թե երբ ու քաղաքական ի՞նչ իրավիճակում, պարզ չէ.

«Քաղաքականությունը, նախկին ու ներկա իշխանությունները կապ չունեն ո՛չ մեր մեկնելու, ո՛չ էլ վերադարձի հետ: Ասեմ, որ ուշադիր հետևել ենք Հայաստանում տեղի ունեցաղ իրադարձություններին, քանի գիշեր չենք քնել, բայց թե որքանով է դա լավ կամ վատ, չեմ կարող ասել, հեռու եմ քաղաքականությունից: Ցանկությունս միայն մեկն է՝ ով էլ իշխանության լինի, կարողանա իսկապես կառուցել այնպիսի Հայաստան, որտեղից ոչ մի հայ ու ոչ մի պատճառով չի արտագաղթի, իր երկրում կապրի ըստ պահանջի»:

Պարուհին անդրադարձավ Հայկ Մարությանի՝ Երևանի քաղաքապետի պաշտոնը ստանձնելուն, նաև՝ Հովհաննես Ազոյանի՝ Ազգային ժողովի պատգամավոր դառնալու ցանկությանը: 

«Հայկը տաղանդավոր և աշխատասեր մարդ է, հուսով եմ, նաև վստահ՝ Երևանս նոր շունչ կստանա… Ինչ վերաբերում է տարբեր բնագավառի մարդկանց՝ քաղաքականությամբ զբաղվելուն, իմ կարծիքը մշտապես մեկն է եղել. մեր երկիրը հաջողության կհասնի այն ժամանակ, երբ յուրաքանչյուրը կզբաղվի իր գործով», - Aysor.am-ի հետ զրույցը եզրափակեց Իռեն Ուլիխանովան: