Հասկանում էի, որ սիրուն մի բան է արարել ու դրա մի մասնիկը պետք է լինեմ. Ավո Ադամյան

Հայկական հեռուստաալիքներից մեկով ցուցադրվող «Խաբկանք» հեռուստասերիալը տևական ժամանակ է` հետաքրքրություն է առաջացրել հեռուստադիտողի մոտ: Հիմնական պատճառներից է դերասանական կազմի ընտրությունը, որի մի մասը, պարզվում է՝ ճանաչված ու կայացած երգիչներ են, կարծեք թե, նաև՝ շնորհալի դերասաններ: Հետաքրքրականն այն է, որ սերիալում միայն երգիչները հանդես են գալիս իրենց իսկ անուններով:

Հովակ Գալոյանի, Արմեն Մարգարյանի, Թինա Գավալյանի, Ալինա Մարտիրոսյանի, Տաթևիկ Ադումյանի, Հակինթ Բաղդասարյանի և մյուս արտիստների հետ նկարահանման հրապարակը կիսում են երգիչ Ավո Ադամյանը (գլխավոր հերոս), Լիդուշիկը, Նարինե Մկրտումյանը և այլք:

«Խաբկանք»-ի սցենարիստն է Անուշիկ Պետրոսյանը, ռեժիսորը՝ Վարշամ Սաֆրազյանը:

Aysor.am-ը զրուցել է Ավո Ադամյանի հետ:

- Ո՞ւմ առաջարկով «Խաբկանք»-ում ստանձնեցիք գլխավոր հերոսի կերպարը:

- Առաջարկը ստացել եմ սցենարիստ Անուշիկ Պետրոսյանից, ում մինչ այդ չէի ճանաչում, պատահական 1-2 անգամ էի տեսել ընդհանուր գործընկերների միջավայրում: Ու հունվարյան մեկ օր նրանից զանգ ստացա, ասեց, որ սերիալի սցենար է գրում, ու գլխավոր հերոսի կերպարում իր աչքի առջև անընդհատ իմ պատկերն է: Փետրվարի 17-ին արդեն նկարահանման հրապարակում էինք: Իհարկե, մի շրջան, COVID 19-ով պայմանավորված, նկարահանումները դադարեցրեցինք: Հետագայում էլ վերսկսեցինք՝ հետևելով անվտանգության բոլոր կանոններին: 

- Հիշում եմ՝ մի քանի տարի առաջ մեզ հետ հարցազրույցի ժամանակ ասացիք, որ երազում եք խաղալ ֆիլմում՝ հերոսի, կամ Ձեր խոսքը մեջբերեմ՝ «կինոյի տղու» կերպարում: Պետք է ենթադրել, որ այս առաջարկը ստանալուն պես անմիջապես համաձայնվել եք:

- Փաստորեն՝ Ձեզ հետ կիսված երազանքս կատարվել է (ծիծաղում է-հեղ.): Ճիշտն ասած՝ հասկանալով, թե սերիալային գրաֆիկն ի՜նչ ծանրաբեռնվածություն ունի, դժվարանում էի համաձայնություն տալ: Մինչ այս էլ տարբեր նախագծերից առաջարկներ եմ ստացել, բայց ստիպված եմ եղել մերժել: Մինչ արտակարգ դրության սահմանումը՝ որպես երգիչ, հանդիսավար, ես շատ ծանրաբեռնված էի, օրեր են եղել, որ ինքնաթիռից իջել՝ մյուս ինքնաթիռն եմ նստել: Այդ ընթացքում էլ մի քանի լավ առաջարկ ստացել եմ, բայց ստիպված եմ եղել մերժել: Իհարկե, հանդիսավարությունն ինձ համար փող աշխատելու միջոց է, իմ տարերքը կինոն, երգն ու տեսահոլովակն է: Այս առաջարկն ընդունեցի ոչ միայն այն պատճառով, որ, այսպես ասած, «կինոյի տղու» դերն է ինձ վստահվել, այլ նաև այն պատճառով, որ մեծ է հարգանքս այս սցենարիստի հանդեպ, զգում էի, որ իր գործի նվիրյալն է: Մի կողմ եմ թողել այն, թե ինչ օգուտ կամ ինչ վնաս կարող եմ ունենալ: Հեռախոսի մյուս կողմից զգում էի այդ աղջկա խանդավառությունը, հասկանում էի, որ սիրուն մի բան է արարել ու դրա մի մասնիկը պետք է լինեմ: Կարևոր հանգամանք է նաև այն թիմը, որն աշխատում է այս ֆիլմի վրա: Դերասանական կազմում պրոֆեսիոնալներ են, ռեժիսորը՝ Վարշամ Սաֆրազյանն էլ, կարելի է ասել, այս ամեն ինչի սյունն է, աշխատում է առանց հանգստի. նա չի մրսում, չի սովածանում, չի հոգնում ու չի քնում:

- «Խաբկանք»-ում հերոսը գործարար է, ում տարերքը որսորդությունն է, հերոսուհին՝ լրագրող, ով մոլի կենդանապաշտպան է: Գիտեմ, որ իրական կյանքում էլ Տաթև Ադումյանը կենդանապաշտպան է, դուք էլ երբեմն որսի զենք եք վերցնում Ձեր ձեռքը:

- Երբ ֆիլմի տնօրենը զանգահարեց ինձ ու ասաց, որ պետք է հանդիպենք, ես Աշտարակում էի՝ տատիկիս տանը: Նապաստակներ էինք որսացել, ասացի՝ «ավելի լավ է դուք եկեք, նապաստակ ուտենք» (ծիծաղում է-հեղ.): Պատկերացրեք, որ դա սցենարի ուղղությունը փոխեց: Հենց առաջին սերիայում պարզվեց, որ հերոսս որսի է գնում: Հենց այդ տեսարանում ինչ տեսել եք՝ որսի զենք, մեքենա, համազգեստ, ամեն ինչ իմ անձնականն է: Ասեմ, որ ի դեմս Տաթևի՝ կենդանիները հրաշալի պաշտպան ունեն: Իմ աչքով եմ տեսել, թե ոնց է իր սեփական ֆինանսական միջոցներով շներին բուժում: Մի անգամ վիրավոր շան համար այնքան լացեց, որ արդեն մենք էլ էինք լացում:

- Որսորդության նկատմամբ սերը որտեղի՞ց է առաջացել:

- Նախ ասեմ, որ ես էլ եմ կենդանիներ շատ սիրում, հատկապես՝ շուն: Ուղղակի փոքր եղբայրս էր զբաղվում որսորդությամբ: Հայաստանից գնալուց առաջ մի մեծ զինանոց է ինձ թողել՝ իմ անունով: Ու ես ավտոմատ օրինական որսորդ եմ դարձել: 

- Մեկ զուգադիպություն էլ կա. դերասանների մի մասի հերոսները հենց իրենց անուններն են կրում: Ձեր դեպքում նաև ազգանունն է պահպանվել՝ սերիալում էլ Ավետիք Ադամյան եք:

- Այո, հենց սկզբում Անուշիկ Պետրոսյանն ասաց, որ այս ֆիլմում ես իմ անունով՝ որպես Ավո եմ հանդես գալու: Ինքնստինքյան, պահպանվեցին նաև ֆիլմում նկարահանվող մյուս երգիչների անունները:

- Տպավորություն է, որ Դուք և Ձեր հերոսը բնավորության նույն գծերն ունեք: Կա՞ նման բան, «Խաբկանք»-ի Ավոն նմա՞ն է երգիչ Ավոյին:

- Ճիշտ եք նկատել, մենք շատ նման ենք, որովհետև սցենարիստը կերպարը գրել է հենց իմ տեսակի նման: Այնպես չի, որ ես ինձ եմ խաղում: Որքան էլ կերպարդ քեզ նման լինի, դու քեզ պիտի չխաղաս, դրա իրավունքը չունես: Փառք Աստծո, մասնագիտական կրթություն ունեմ. Բացի դասական վոկալը, ավարտել եմ նաև Մանկավարժական ինստիտուտի օպերետայի դերասան բաժինը: Կուրսղեկս Երվանդ Մանարյանն է եղել, ում մոտ դերասանի վարպետության լուրջ դպրոց եմ անցել: Բեմական խոսքի վարպետություն ինձ դասավանդել է Հրաչուհի Ջինանյանը:

- Իսկ կա՞ հերոսի մեջ մի գիծ, որը հատուկ չէ իրական Ավոյին:

- Այո, ես երբեք, ոչ մի պարագայում չեմ սիրահարվի եղբորս նշանածին կամ ընկերոջս քրոջը: Ուրիշ աչքով չեմ նայի երբեք այն աղջկան, ով իմ ընկերն է: Սա իմ սկզբունքն է, մանկուց եմ այսպիսին եղել: Փոքր տարիքում նույնիսկ ընկերներիս հետ տարաձայնություններ ենք ունեցել այս հարցում. ես ու մտերիմ ընկերս քիչ էր մնում իրար «սպանեինք», երբ իմացա, որ նա մեր մյուս ընկերոջ քրոջն է սիրահարված: Ախր չէ՞ որ դու անընդհատ այդ տուն ես մտնում ու դուրս գալիս, այդ աղջիկը նաև քեզ համար է քույր…Չգիտեմ, ինձ համար դա անընդունելի է…

- Փաստորեն, սրտին կարողանում եք հրամայել…

- Կարող եմ «մեռնել», իմ մեջ սպանել այն, ինչ զգում եմ… Երեխա ժամանակ նման փորձ ունեցել եմ, ու այդ մասին առաջին անգամ եմ բարձրաձայնում:

- Վերջերս նոր տեսահոլովակով ներկայացաք հանդիսատեսին: Ինչպե՞ս ծնվեց «Կարոտ»-ը:

- Միանգամից ասեմ, որ այս տեսահոլովակը կոնմերցիոն նպատակներ չունի: Երաժշտության հեղինակը Հայկ Գևորգյանն է, բառերը միասին ենք գրել… Նաև ասեմ, թե ինչո՞ւ սիրեցի այս տեսահոլովակը. ես չեմ սիրում արտագաղթը ու չէի պատկերացնում, որ մի օր էլ իմ ընտանիքից այդ պանդխտության հոտը կգա: Կրտսեր եղբայրս՝ Արման Ադամյանը, ամուսնանալուց հետո մեկնեց շրջագայության ու չվերադարձավ: Սիրտս կարոտից տրաքում է, իմ փոքրն էր, իմ էրեխեքի պես եմ սիրում: Մի անգամ Հայկի մոտ այս երգի չմշակված տարբերակը լսեցի, միանգամից ասացի՝ կարծես իմ մասին գրած լինես: Ասաց՝ իմացիր, որ սա քոնն է: Հաջորդ օրվանից սկսեցի աշխատել երգի մշակման վրա: Ինձ համար սա անփոխարինելի գործ դարձավ: Իմ շատ լավ ընկեր Արսեն Բարսամյանը հրաշալի գործիքավորեց: Տեսահոլովակի սցենարը ես եմ գրել, հագուստ, տարածք՝ ամենը ես եմ ընտրել: Նկարահանել է «Freedom Company»-ն (ռեժիսոր՝ Հովհաննես Ղազարյան, օպերատոր՝ Վահե Ադամյան):

- Ձեր երկրպագուները սոցիալական ցանցի Ձեր էջերում բազմաթիվ մեկնաբանություններ են գրում, խոստովանություններ անում: Հետևո՞ւմ եք այդ ամենին:

- Անպայման: Ես կյանքում միշտ վախեցել եմ «սուտի» անհասանելի մարդկանցից, ովքեր ձևացնում են, թե անհասանելի են, արտիստը պիտի հանրության մեջ չհայտնվի, սովորական խանութ չմտնի… Ես այդպիսին չեմ, օրգանիկ, կյանքի մարդ եմ: Օրինակ՝ Ձեզ, եթե վաղը մեկ բաժակ ջուր պետք լինի, կարող եք ուղղակի իմ համարը հավաքել (ծիծաղում է - հեղ.):

- Ավո, դերասանները շատ դեպքերում չեն թաքցնում, որ սերիալն իրենց համար առաջնահերթ կողմնակի եկամտի աղբյուր է: Կա՞ նման բան, Ձեզ բավարարո՞ւմ է գումարի այն չափսը, որն աշխատում եք սերիալում:

- Կոնկրետ ինձ համար առաջնայինը դա չէ: Սերիալի տնօրինությունն առատաձեռն է, չեմ ժխտում, բայց բոլորն էլ գիտեն, որ մեզ համար եկամտի աղբյուր հիմնականում կորպորատիվ միջոցառումներն են հանդիսանում: Սերիալը չի կարող ինձ համար ապահովել այն ֆինանսը, որը ես եմ աշխատում իմ գործունեությամբ: Թող այս համավարակը վերանա, ու իմ աշխատանքը այնքան շատ է լինում, որ ես հաճախ ինքնաթիռից իջնում ու հաջորդ ինքնաթիռն եմ նստում՝ հերթական միջոցառմանը մեկնելու:

- Սերիալային փորձ ունեք, 26 մասանոց ֆիլմերում նկարահանվել եք… Սպասո՞ւմ եք Ձեր գեղարվեստական ֆիլմին:

- Անպայման, սպասում եմ այնպիսի գեղարվեստական ֆիլմի, որը տարբեր լեզուներով կթարգմանվի ու աշխարհին կմատուցվի: Կարմիր գորգով պիտի քայլեմ, վստահ եմ իմ ուժերին (ժպտում է-հեղ.): Ես պարտվել չեմ սիրում…

- Դուք երգիչ եք, ով զբաղվում է նաև հանդիսավարի գործունեությամբ: Պատճառը միայն լավ գումար աշխատե՞լն էր:

- Մտահղացումն այնտեղից եկավ, որ երբ ինչ-որ տեղ երգում եմ՝ ինքս ինձ ներկայացնեմ: Թե չէ աշխատող, օրերով չքնող մարդու համար վիրավորական է, երբ մի երկու կիսակայացած հանդիսավարներ քեզ կեսբերան են ներկայացնում, քանի որ ոմանց պես շաբաթը մեկ միլիոն չես ծախսում ու մի անճաշակ տեսահոլովակ նկարահանում՝ քեզ ճանաչել տալու համար: Ես մրցել չեմ սիրում, ինձ ավելի լուրջ նախագծերն են հետաքրքրում: Փառք Աստծո, այն ժամանակից, երբ տիրապետում եմ հանդիսավարի շատ բարդ գործին՝ աշխատանբքային որևէ խնդրի չեմ առնչվել:

- Համավարակով պայմանավորված՝ շատերի աշխատանքային քարտեզը փոխվեց: Երգիչները, հանդիսավարները ցույցեր էին անում: COVID-19-ը Ձե՞զ էլ խանգարեց:

- Եթե մարդիկ դուրս են եկել, ուրեմն էլ տեղ չկա ու ճիշտ են արել: Միևնույն ժամանակ, այս խնդիրն աշխարհով մեկ է, համատարած նույն վիճակն է: Պարալիզացվել էր ամեն բան: Կոնկրետ ես իմ կաշվի վրա եմ զգում. մարտի 12-ից առ այսօր որպես երգիչ կամ հանդիսավար՝ 1 դրամ չեմ աշխատել: Բայց էլի շնորհակալ եմ Աստծուց, ուրեմն այդպես էր պետք: Փառք Աստծո, ես վարկեր, պարտքեր չունեմ, ներկայիս իմ քիչ աշխատածով կարողանում եմ ընտանիքիս օգտակար լինել, հնարավորության դեպքում էլ՝ օգնել ընկերներիս:

- Երկու որդի ունեք: Ի՞նչ տարիքի են:

- Մեծս 13 տարեկան է, փոքրս՝ 11:

- Մեր նախորդ հարցազրույցից նաև մեկ բան եմ հիշում. ասել էիք, որ սիրում եք, երբ Ձեր կինը տեսահոլովակների նկարահանումների ժամանակ ուղեկցում է Ձեզ: Սերիալի նկարահանումների ընթացքո՞ւմ էլ եք պահում այդ ավանդույթը:

- Ընտանիքն ինձ համար միշտ առաջին տեղում է: Ոչ միայն կինս, այլև՝ ծնողներս ու որդիներս միշտ ինձ օգնում ու աջակցում են: Երբ չեմ հասցնում, հայրս ավտոմեքենաս տանում է լվացման կետ, լիցքավորում է, երեխաներս օգնում են բեմական, էկրանային հագուստը մեքենայում տեղավորելու, կամ այնտեղից հանելու գործում: Գուցե մանրուք թվա, բայց դրանք շատ կարևոր օգնություններ են: Այս ամենը մեր բիզնեսն է: Նույն «Կարոտ» տեսահոլովակի մեջ նկարահանվել են իմ ընտանիքի անդամները՝ հայրս, իմ երիտասարդությունը մարմնավորում է կրտսեր որդիս՝ Գրիգոր Ադամյանը, վերջին կադրում մորական տատիկս է նկարվել: Քիչ առաջ ասացի, որ տարածքը ես եմ ընտրել. տունը, որտեղ նկարահանել ենք տեսահոլովակը, մամայիս տատիկի մորական տունն է, որտեղ իրենք ապրել են 1914 թվականից՝ գաղթելով Խնուսից: Քեռիներս ոչինչ չեն փոխել, ինչպես եղել է, այդպես էլ պահպանել են տունը:

- Անընդհատ բեմում եք, էկրանին, բազմաթիվ կանանց ու աղջիկների միջավայրում: Երկրպագուների մեծ մասը երիտասարդ աղջիկներ են, ովքեր անընդհատ մեկնաբանություններ են գրում ու սիրո խոստովանություն անում: Ընտանիքում դա խանդի առիթ չի՞ դառնում:

- Իմ ու կնոջս սիրո պատմությունը 18-19 տարվա վաղեմություն ունի, այդքան տարի միմյանց ճանաչում ենք, մենք շատ ամուր ենք կպած այդ սիրուն (ժպտում է - հեղ.): Մենք գիտեինք, թե ինչ ընտրություն ենք կատարում: Խանդն էլ է մարդու համար, ինչպե՞ս կարող ենք միմյանց չխանդել, հատկապես, որ շատ սիրուն, հրաշք, պարուհի կին ունեմ: Բայց, քանի որ վերահսկում ենք այդ խանդը՝ խնդիրներ չեն առաջանում: Նա ինձ երկու հրաշք տղա է պարգևել, սիրող ու խաղաղ ընտանիք, ծնողներիս հետ էլ լավ հարաբերություններ ունեն: Ես էլ իրենց օգնությամբ ապահովում եմ մնացածը: Դրանից առավել ոչինչ չեմ ուզում: