28/07/2021 14:35
Կրակում են, քանզի «խաղաղության պայմանագիր» կոչվածը հնարավորինս արագ են ուզում ստորագրել՝ ընդմիշտ փակելով Արցախի հարցը. Կամո Աթայան
Իշխանություն դարձած դավադիր խմբակայինները տարիներ շարունակ գլուխ էին պատռում, որ Արցախը ՀՀ-ի համար բեռ է, և այն հանձնելուց հետո հաշտ ու խաղաղ ապրելու ենք ադրբեջանաթուրքական տանդեմի հետ, զարգանալու ենք, բոլոր փակ ճանապարհները բացվելու են ու նմանատիպ շատ հեքիաթներ, որոնց, դժբախտաբար, ժողովուրդը հավատաց՝ կորցնելով թուրքի նկատմամբ արդեն իսկ ձեռք բերած, երկար սպասված դիմադրողականությունը...
Թուրքը 1992-ից սկսած, մոտ 30 տարի գտնվում էր այնպիսի ծանր հոգեբանական վիճակում, ինչպիսի վիճակում վերջին 10 ամիսներին մենք ենք գտնվում, նրանք զարմացած էին հայի հավաքական միասնության աստիճանից, նրանց անկոտրում կամքից, պայքարի ոգուց...
Այն բոլոր իշխող դիրքերը, ինչ ուներ հայ ժողովուրդն Արցախում՝ սկսած 1994-ի մայիսից, դա վերջին դարերի նրա հազվադեպ ձեռքբերումներից էր, և հուսալի պատնեշ էր նաև ՀՀ-ի անվտանգության ապահովման համար: Ձեռքից տալով այդ ամենը՝ մենք վտանգի տակ դրինք ինչպես Արցախը, այնպես էլ ՀՀ-ն, որի համար սերունդները մեզ չեն ներելու...
Մոտ երեք տարի առաջ ՀՀ-ում տեղի ունեցած թավիշը ներքուստ ուրախություն էր պարգևում թուրքերին, նրանք արդեն իսկ տեսնում էին հայկական 30-ամյա մեծ միասնության ավարտը, որը նրանց նոր հաղթանակների սկիզբն էր դառնալու...
Այն երկար սպասեցնել չտվեց, սկսվեց 2020-ի սեպտեմբերի 27-ին՝ չնայած մեզ անընդհատ կերակրում էին «ղեկավարների միջև» գաղտնի գոյություն ունեցող կապի առկայությամբ, այսպես կոչված «բարձր» հանդիպումներով, որոնք տեղի էին ունենում իբր գաղտնի և առկա ձևաչափերով ու թվում էր, թե պատերազմ չպետք է լիներ...
Բայց այն եղավ: Տեղի ունեցավ ահավոր ողբերգություն: 44 պատերազմական օրերի ընթացքում կորցրինք հազարավոր հայորդիներ, տվինք ահավոր տարածքային կորուստներ, և նվաստացուցիչ մի եռակողմ հայտարարությամբ, իբր, պատերազմն ավարտվեց...
Բայց պատերազմը չավարտվեց, այն շարունակվում է, իսկ մայիսի 12-ից հետո շատ ուղղություններով տեղափոխվեց ՀՀ սուվերեն տարածք, որտեղ արդեն հազարավոր ասկյարներ կան...
Հերթական պատերազմական գործողությունն անցած գիշեր Սոթք-Վերին Շորժա հատվածում էր, որի հետևանքով ունեցանք զոհեր, վիրավորներ...
Լավ, ինչքա՞ն է սա շարունակվելու, ինչո՞ւ մի ամբողջ ազգ գերի է դարձել հողատուների մի խմբակի, որը հավանաբար իր տված խոստումները թուրքին՝ լրիվությամբ ու պարտաճանաչությամբ չի կատարում, կամ էլ, հոգեբանորեն ճնշելով մեզ, պատրաստում են նրան, որի մասին «խաղաղության պայմանագիր» անվան տակ թուրքաադրբեջանական տանդեմը ներդաշնակեցված ձևով պարբերաբար հիշեցնում է՝ մատ թափ տալով ՀՀ-ի վրա...
Իսկ ո՞վ գիտի, միգուցե այդ գործարքներին, վերաբաժանումներին, նոր ազդեցության գոտիների սահմանագծմանը նաև երբեմնի մեր դաշնակիցներն ու բարի կամեցողներն են խառնված՝ չէ՞ որ բոլորս էլ տեսնում ենք, որ այսօր Հայաստանը դժբախտաբար մանրադրամի է վերածվել...
Հ.Գ. Զարմանալ պետք չէ, որ Տոկիոյի օլիմպիադայի օրերին թուրքադրբեջանական խաժամուժը համարյա պատերազմական գործողություններ է սկսում ՀՀ սուվերեն տարածքում: Չէ՞ որ քաղաքակրթությանը պարուրած համաճարակի վերընթացի շրջանում նրանք, համաշխարհային հանրության լուռ հայացքի ներքո ահաբեկիչների հետ ձեռք-ձեռքի տված իրականացրին «Արցախ» հայասպան օպերացիան...