Ջրծաղիկ. բարդացումները, բուժումը. ներկայացնում է բժիշկ-վարակաբանը

Երկու տարեկանից մինչև 13 տարեկան երեխաների՝ ջրծաղիկով հիվանդանալու դեպքում հատուկ բուժում չի պահանջվում, կարիք կա միայն օժանդակող միջոցների։ Մինչև երկու տարեկան և տասներեքից բարձր տարիքային մարդիկ համարվում են խոցելի խումբ, այս դեպքում հակավիրուսային բուժումը պետք է սկսվի ցանի հայտնվելուց 48 ժամ հետո, Aysor.am-ի հետ զրույցում ասում է Վլադիմիր Ավագյանի անվան բժշկական կենտրոնի բժիշկ-վարակաբան Արմեն Օհանյանը։

Հակավիրուսային բուժում պետք է նշանակի միայն բժիշկը. ինքնաբուժությունը վտանգավոր է. օրգանիզմի առանձնահատկության, դեղաչափի, տանելիության խնդիր կա։

Հղիներև ևս խոցելի խումբ են համարվում. անկախ հղիության ժամկետներից ջրծաղիկով վարակվելու դեպքում հղիներին պարտադիր է հակավիրուսային բուժումը. ջրծաղիկով վարակվելու դեպքում հղիության ընդհատում ցուցված չէ։

Տարածված միֆերից բժիշկն առանձնացնում է լոգանքների բացառումը՝ պատճառաբանությամբ, թե ցանին ջուրը հակացուցված է։ Այնինչ, լոգանքը միակ արդյունավետ միջոցն է քորի հաղթահարման համար, պարզապես կարևոր է լոգանքի ընթացքում չտրորել, չվնասել ցանը։

Հաճախ տրվող հարցերից է նաև, թե ինչ անել, որ ցանը շուտ չորանա, հետքեր չմնան։ Բժիշկն ասում է՝ չկա միջոց, որ կօգնի վերքերի շուտ չորանալուն կամ սպի չթողնելուն։ «Ջրծաղիկի պարզ ցանը հետքեր չի թողնում, սպիներ մնում են միայն բարդացած ցանի դեպքում, երբ կա երկրորդային բակտերիալ վարակ։ Այս դեպքում ցանը բորբոքվում է, ներառում է մաշկի ավելի խոր շերտեր։ Ցանը կարող է մեխանիկորեն վնասվել և հետքեր կարող են մնալ նաև քորելու դեպքում»։ Բժիշկ-վարակաբան Արմեն Օհանյանն ասում է՝ մշակել պետք է միայն վնասված ցանը՝ ցանկացած հականեխիչ նյութով՝ բետաձին, ջրածնի պերօքսիդ՝ համապատասխան դեղաչաևով, բժշկական սպիրտ՝ 70 տոկոսանոց, նաև ադամանդե կանաչը կարելի է օգտագործել որպես հականեխիչ, բայց այն ոչ թե օգնում է ցանի շուտ լավանալուն, այլ ունի մարկերի նշանակություն. ցանը ներկվում է, ինչն օգնում է ամեն հաջորդ օրը հասկանալ նոր առաջացող ցանի ծավալը՝ այսպիսով հնարավորություն է ստեղծվում որոշել վերջին ցանի առաջացման օրը։

Չբարդացած դեպքում հիվանդությունն անցնում է մեկ շաբաթից 10 օրվա ընթացքում։ Վարակելիությունը որոշվում է՝ հաշվելով վերջին ցանից հետո ևս 5 օր կամ վերջին կեղեկալված ցանից հետո ևս մեկ-երկու օր հետո մարդը դեռ համարվում է վարակիչ։

Երբ դիմել բժշկի՝

Ցանի երկրորդային բորբոքումը բնորոշվում է ցանի շրջանում այտուցով, կարմրությամբ, ցավով (մանավանդ դիպչելիս), երկրորդային բորբոքման դեպքում նաև բշտիկի պարունակությունն է պղտորվում (դիտվում է սպիտակ արտադրություն)։ Լինում են դեպքեր, երբ չկան ոչ այտուց, ոչ կարմրություն, ոչ ցավ, այլ միայն սպիտակ արտադրություն. ինչը դեռ չի նշանակում, թե կա երկրորդային բորբոքում։

Բարդացումներից է նաև թոքաբորբի զարգացումը, կարող են լինել շնչարգելություն, դժվարաշնչություն, ուղեկցվում է բարձր ջերմությամբ (եթե ինքնազգացողությունը վատ է 37.5-ի դեպքում էլ պետք է օգտագործել ջերմիջեցնող, բայց եթե 39 աստիճան է, հիվանդի ինքնազգացողությունը լավ է, չարժե ջերմությունն իջեցնել)։ 

Գլխուղեղի կամ թաղանթների բորբոքումը ևս հիվանդության բարդացման նշաններից են։ Արտահայտվում են փսխումներով, լուսավախությամբ, ուժեղ գլխացավով, քայլվածքի խանգարմամբ։

Ներքին օրգանների ախտահարում հազվադեպ է լինում, դրսևորվում է իմունային համակարգի խնդիրների դեպքում (ախտահարվում են լյարդը, ստամոքսաաղիքային համակարգի լորձաթաղանթը)։

Բժիշկ-վարակաբան Արմեն Օհանյանը հորդորում է ջրծաղիկով վարակվելու դեպքում ուտել միայն դյուրամարս, վիտամիններով հարուստ մթերքներ. հաճախ դիտվում է ըմպանի և բերանի լորձաթաղանթի ախտահարում. պետք է խուսափել կոշտ, գրգռող սնունդից։

Վարակը փոխանցվում է հիվանդի հետ ուղղակի կոնտակտի դեպքում։ Ըստ տարբեր աղբյուրների՝ մինչև 10 տոկոս դեպքերում կարող է լինել կրկնավարակ։ Կանխարգելում հնարավոր է պատվաստանյութի միջոցով, կա նաև հետկոնտակտային կանխարգելում (ներարկվում է հակաջրծաղիկային իմունոգլոբին, ինչը հիվանդության հանդեպ իմունիտետ չի ձևավորում, բայց օգնում է վարակակրի հետ շփումից հետո խուսափել հիվանդանալուց): Դեղորայքային կանխարգելումը՝ հակավիրուսային խմելը խորհուրդ չի տրվում։

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն։