10 000 տարվա պատմություն՝ մեկ հարկի տակ. Լուվր՝ Փարիզի խորհրդանշական թանգարանը

Փարիզ այցելող յուրաքանչյուր զբոսաշրջիկ անպայման փնտրում է Լուվրի՝ աշխարհի ամենամեծ թանգարանի հասցեն։ Առաջին անգամ Լուվրի տարածքում հայտնվելիս, հազարավոր մարդկանց անվերջ ձգվող հերթը տեսնելիս նախ տագնապ է առաջանում, թե հնարավոր չէ հայտնվել թանգարանի ներսում, ապա տագնապին հաջորդում է վճռականությունը՝ ինչ «գնով» էլ լինի մտնել Լուվր։ Թանգարանի տոմս կարելի է գնել 17 եվրոյից սկսած, մուտքն ազատ է մինչև 18 տարեկանների համար, ինչպես նաև արվեստի, պատմության ուսուցիչների, թանգարանների միջազգային խորհրդի (ICOM) անդամների, հաշմանդամություն ունեցող անձանց և նրանց ուղեկցողների համար (թանգարանի աշխատանքային օրերի, ժամերի, մուտքի մասին առավել մանրամասն՝ https://www.louvre.fr/en )։

Այնուամենայնիվ, անգամ վերոնշյալ դեպքերում, ճիշտ է թանգարան այցելելու համար նախապես օնլայն ժամանակացույց ընտրել՝ կուտակումներից խուսափելու, ժամանակին թանգարան մտնելու համար։

Աշխարհի ամենամեծ թանգարանն ի սկզբանե կառուցվել է որպես ամրոց, ապա վերածվել է արքայական նստավայրի, 18-րդ դարից սկսած գործում է որպես արվեստի գլուխգործոցների թանգարան։ Լուվրում պահվում են տարբեր քաղաքակրթությունների ու ժամանակաշրջանի՝ անտիկ արևելյան, անտիկ եգիպտական, հունական, հռոմեական, էթրուական, իսլամական արվեստի 500000 նմուշներ (ցուցադրված է 36 000-ը)։

Մեկ օրում հնարավոր չէ հասցնել դիտել թանգարանի ավելի քան 400 սրահներում ցուցադրված նմուշները, ժամանակն արդյունավետ օգտագործելու համար ճիշտ է նախապես որոշել՝ որ հավաքածուն է նախընտրելի առաջինը տեսնել և անպայման օգտագործել թանգարանի քարտեզը՝ սրահները բաց չթողնելու, չմոլորվելու համար, թեև թանգարանի յուրաքանչյուր սրահում կան աշխատակիցներ, որ համբերատար հուշում են՝ ինչպես մի սրահից մյուսում հայտնվել կամ որ սրահում գտնել այս կամ այն նմուշը։ 4-ից 6 ժամը համարվում է բավարար ժամանակ թանգարանը, իհարկե, ոչ լիարժեք, բայց զգալի ճանաչելու, ուսումնասիրելու համար։

Լուվրը նաև աշխարհի ամենահաճախելի թանգարանն է. ամեն տարի թանգարան այցելում է արվեստի մի քանի միլիոն սիրահար, ռեկորդային համարվում է 2018 թվականը. այդ տարի թանգարան այցելել է 10 միլիոն մարդ։

Թանգարանի ամենամարդաշատ հատվածը Դենոնն է, տեղի սրահներից մեկում ցուցադրված է իտալացի գեղանկարիչ  Լեոնարդո դա Վինչիի աշխարհահռչակ «Մոնա Լիզա»-ն։ Այս սրահում այցելուն միջինում մեկ ժամ կարող է սպասել մի քանի րոպեով Ջոկոնդայի խորհրդավոր ժպիտին մի քանի մետր հեռավորությունից արժանանալու համար։ Ապակյա շերտով պաշտպանված կտավը հսկում են նաև անվտանգության աշխատակիցները։

Քանդակների, դեկորատիվ արվեստի սիրահարների համար Լուվրը դարձյալ ճիշտ ընտրություն է. Միքելանջելոյից մինչև անհայտ հեղինակների ստեղծագործություններն այցելուներին ստիպում են մի քանի ժամ հայացքը վեր քայլել՝ հսկա արձաններին հայացքում տեղավորելու համար, որևէ մեկը բաց չթողնելու համար, այնինչ, մեկ օրում դարձյալ հնարավոր չէ հասցնել տեսնել հազարավոր նմուշները։

Հայ այցելուներն անպայման նաև փնտրում են Լուվրի Դեկորատիվ արվեստի թանգարանը, որտեղ ցուցադրված են նաև հայկական նմուշներ։ Թանգարանի հազարավոր փառահեղ նմուշների հետ սիրտդ թրթրռում է խաչքար տեսնելիս, որին աչքդ այնքան սովոր է։ 1970 թվականին թանգարանում բացվել է «Հայկական արվեստը Ուրարտուից մինչև մեր օրերը», 2007 թվականին՝  «Սուրբ Հայաստան» ցուցահանդեսները։

10000 տարվա պատմությունը սեփական հարկի տակ ներկայացնող թանգարանից հեռանալիս անպայման խոստանում ես նորից վերադառնալ՝ բաց թողած սրահներում հայտնվելու, հազարավոր արժեքավոր նմուշներ տեսնելու համար։