Գաբրիել Ղազարյան. Սպորտը ոչ մի առնչություն չպետք է ունենա քաղաքականության հետ

Aysor.am-ը ամփոփում է տարին: Յուրաքանչյուր ոլորտի տարեկան ամփոփումը՝ նախարարի հետ: Այսօր սպորտային խնդրիների, քաղաքականության ու չքաղաքականացված սպորտի մասին զրուցել ենք ՀՀ սպորտի և երիտասարդության հարցերի նախարար Գաբրիել Ղազարյանի հետ:

-Պարոն Ղազարյան, սպորտի ոլորտի համար տարին բավականին հաջող էր: Տարբեր սպորտաձևերում ունեցանք և չեմպիոններ, և մեդալակիրներ: Դուք՝ որպես սպորտի և երիտասարդության հարցերով նախարար, կառանձնացնե՞ք ոլորտի կարևորագույն նվաճումը: -Գաղտնիք չէ, որ ամենահեշտը մարզական նվաճումները դասակարգելն է, քանի որ դրանք հայտնի են ի սկբանե: Խոսքս, իհարկե, ոսկե, արծաթե և բրոնզե մեդալակիրներին է վերաբերվում, իսկ այդ առումով, իսկապես որ 2014 թվականը ես բավականին հաջող եմ համարեմ: Մենք ունեցանք երկու աշխարհի չեմպիոն հունահռոմեկան ըմբշամարտից` Արթուր Ալեքսանյանը և Արսեն Ջուլֆալակյանը: Մեծահասակների աշխարհի չեմպիոն դարձավ նաև սմբիստ Մավրիկ Նասիբյանը: Ամռանը կայացած պատանեկան օլիմպիական խաղերից նույնպես մեր մարզիկները վերադարձան հարուստ ավարով` իրենց հետ բերելով 2 ոսկե, 2 արծաթե և 3 բրոնզե մեդալներ: Այնպես որ, տարվա մարզական նվաճումները շատ են և ոգևորիչ` թե մարզիկների ու մարզիչների, թե մարզասերների և թե ոլորտի ղեկավարների համար:

-Անդրադառնալով չեմպիոններին. մասնավորապես Արթուր Ալեքսանյանի չեմպիոնությունից հետո բավական քննարկվեց նրա և առհասարակ Հայաստանում գործող մարզադպրոցների վատթար վիճակը: Ի՞նչ է արվել մարզադպրոցների վերանորոգման կամ վերաբացման հետ կապված այս տարի, և նոր տարում ի՞նչ պլաններ ունեք այս առումով:
-Ողջ տարվա ընթացքում այցելել եմ մարզեր, եղել եմ ինչպես համայնքային, այնպես էլ նախարարության ենթակայության տակ գտնվող մարզադպրոցներում, պարբերաբար այցելում եմ Երևանում տեղակայված մարզադպրոցներ: Քաջատեղյակ եմ այդ ոլորտում տիրող իրավիճակին: Մեկ անգամ արդեն առիթ ունեցել եմ ասել, որ` այո, կան խնամված, նորոգված մարզադպրոցներ, կան նաև այնպիսինները, որտեղ պայմանները միջին են: Սակայն, ես կիսում եմ Ձեր մտահոգությունը, որ կան այնպիսի մարզադպրոցներ, որոնք տարիներ շարունակ չեն վերանորագվել, ինչի պատճառով դրանք հայտնվել են շատ անմխիթար վիճակում: Սակայն, պետք է հավաստիացնեմ, որ նախարարությունն ունի մշակած ռազմավարություն, որով առաջնորդվելով, մենք փորձելու ենք շտկել իրավիճակը, իհարկե, ժամանակագրական առումով, նախապատվությունը տալով մեր ենթակայության տակ գտնվող մարզադպրոցներին:

-Պարոն Ղազարյան, հաճախ է քննարկվում, որ մենք ունենք բավական զարգացած և ինքնուրույն ֆեդերացիաներ, օրինակ՝ ֆուտբոլինը: Որքանո՞վ է նախարարությունը կարողանում վերահսկել այդ, այսպես ասած, ինքնուրույն ֆեդերացիաների գործունեությունը:
-Նախ ասեմ, որ բոլոր ֆեդերացիաներն էլ ինքնուրույն հասարակական կազմակերպություններ են` իրենց կանոնադրություններով, նախագահությամբ, մարզչական խորհրդով և գործադիր մարմիններով: Սակայն, դա չի նշանակում, որ նախարարությունը չի կարող մասնագիտակն միջամտություն ունենալ նրանց գործունեության մեջ, քանի որ հեն նախարարությունն է մշակում պետական քաղաքականությունը սպորտի ոլորտում: Այլ ուղղակի միջամտություն նրանց աշխատանքներին չի լինում, սակայն, մարզաձևերի այն ֆեդերացիաները, ովքեր պետական աջակցություն են ստանում, այսինքն ֆինանսավորվում են պետական բյուջեի միջոցներով, բնականաբար իրենց ծախսային մասով հաշվետու են նախարարությանը: Դրանց թիվը այս պահին 30 է, սակայն 2015թ. հունվարից նրան կավելանան օլիմպիական մարզաձևերի ևս 2 ֆեդերացիաներ: Ասեմ ավելին, այս օրերին նախարարությունում ընթանում են ֆեդերացիաների տարեվերջյան հաշվետվությունների լսումները: Մենք նաև հետամուտ ենք, որ հաջորդ տարվա համար ներկայացվեն առավելագույնս հիմնավորված ֆինանսական նախահաշիվներ:

-Սպորտը վեր է քաղաքականությունից: Սա  ամբողջ աշխարհին հայտնի սկզբունք է: Հայաստանում հաջողվու՞մ է իսկապես իրար չխառնել այս երկու ոլորտները: Հատկապես այն պարագայում, որ հաճախ է խոսվում ֆեդերացիաների քաղաքականացվածության մասին:
-Այո, ես անընդհատ կրկնում են, որ սպորտը ոչ մի առնչություն չպետք է ունենա քաղաքականության հետ: Անձամբ հանձնարարել եմ, նախարարության ենթակայության բոլոր մարզադպրոցների, մարզական կառույցների ղեկավարներին առաջնորդվել միմիայն ի շահ ֆիզիկական կուլտուրայի ու սպորտի զարգացման, և անել ամեն ինչ դրանք մասսայականացնելու և մեր հասարակության բոլոր խավերի մեջ առողջ ապրելակերպի գաղափարները տարածելու և սերմանելու ուղղությամբ: Ինչ վերաբերվում է ֆեդերացիաներին, արդեն ասացի, որ դրանք ինքնուրույն կառույցներ են, և իրենք են ընտրում ֆեդերացիայի նախագահին, գլխավոր քարտուղարին, մարզչական խորհրդին, իսկ նախարարությունն իր լիազորությունների շրջանակներում համագործակցում է այդ անձանց հետ:

-Պարոն Ղազարյան, հասարակությանը հաճախ հետաքրքրում է՝ ինչո՞ւ են բազմաթիվ տաղանդավոր հայ մարզիկներ հանդես գալիս այլ երկրների դրոշների տակ: Այս առումով, ի՞նչ է արվում երիտասարդ մարզիկներին Հայաստանում պահելու համար:
-Ես կհակադարձեմ Ձեզ՝ ասելով, որ Հայաստանի դրոշի ներքո այսօր հանդես են գալիս բազմաթիվ տաղանդավոր մարզիկներ` դառնալով աշխարհի չեմպիոններ, միջազգային մրցաշարերի հաղթողներ: Նրանց մասին ես խոսեցի մեր զրույցի սկզբում: Բոլորս գիտենք, որ ինչպես երիտասարդության մյուս շերտերի ներկայացուցիչները, այնպես էլ մարզիկները, կարող են ժամանակավորապես տեղափոխվել արտերկիր` այնտեղ կրթվելու, մարզվելու, միջազգային փորձին ծանոթանալու, իրենց մարզավիճակ և մասնագիտական հմտությունները կատարելագործելու նպատակով: Ասեմ, որ նրանք հետագայում վերադառնում են հայրենիք և կրկին հանդես են գալիս մեր եռագույնի ներքո: Ես այստեղ տարօրինակ բան չեմ տեսնում: Դա կոչվում է կյանք, շարժում, որտեղ ոչինչ քարացած չէ: Ցանկանում եմ նաև նշել, որ անգամ արտերկրի ակումբներում մարզվելով, մեր մարզիկները միջազգային մրցաշարերում հանդես են գալիս Հայաստանի դրոշի տակ: 

-Եվ ավարտելով՝ ի՞նչ կցանկանաք մեր մարզիկներին նոր տարում:
-Ինչպես մարզիկներին, այնպես էլ ողջ հայ ժողովրդին կմաղթեմ, որ 2015 թվականը նրանց համար զարգացման, խաղաղության և կայունության տարի լինի: Սակայն, մարզիկներին մաղթում եմ հատկապես մարզական հաղթանակներ, մեդալներ և նորանոր բարձրունքներ: