Վանիչկա Հովակիմյանի մահվան գործով զինծառայողները դատապարտվել են ազատազրկման

ՀՀ Արարատի և Վայոց ձորի մարզերի ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանում հրապարակվել է զինծառայող Վանիչկա Հովակիմյանի մահվան գործով դատավճիռը: Այս մասին Aysor.am-ը տեղեկանում է Դատական տեղեկատվական համակարգից:

Դատավճռով ժամկետային զինծառայող 19-ամյա Շմավոն Կուրեխյանը դատապարտվել է 7 տարվա ազատազրկման, 20-ամյա Պարույր Մկրտչյանը՝ 5 տարի 6 ամիս ժամկետով ազատազրկման, վաշտի հրամանատար Արման Մուրադյանը՝ 3 տարվա ազատազրկման, կրտսեր սերժանտ Նարեկ Միտոյանի նկատմամբ կիրառվել է պայմանական պատիժ և սահմանվել 1 տարի փորձաշրջան:

Դատարավճռով հաստատված է համարվել, որ 2013 թ. դեկտեմբերի 10-ին Շ. Կյուրեղյանը առանց բավարար հիմքերի հայտարարել է, որ Պ. Մկրտչյանին պատկանող «Սամսունգ» տեսակի բջջային հեռախոսն իբր գողացել է համածառայակից, շարքային Վանիչկա Հովակիմյանը, և այն փնտրելու նպատակով Վ. Հովակիմյանին մերկացրել, ապա ստուգել է նրա ուսապարկի պարունակությունը` զուգակցելով այդ գործընթացը բազմաթիվ և տարաբնույթ հայհոյանքներով:

Դրանից հետո` շուրջ 20 րոպե անց, Վ. Հովակիմյանին կրկին կանչել է պահասենյակ և համածառայակից Պ. Մկրտչյանի հետ միասին, դարձյալ խախտելով զինծառայողների փոխհարաբերությունների կանոնագրքային կանոնները` նրանց միջև ստորադասության հարաբերությունների բացակայության դեպքում, նույն շարժառիթներով Վ. Հովակիմյանից շորթել է 30.000 ՀՀ դրամ գումար, նրա նկատմամբ բռնություն գործադրելու և հետագայում նրա նկատմամբ այլ անբարենպաստ հետևանքներ առաջացնելու սպառնալիքներով իբր գողացված հեռախոսի փոխարեն պահանջ է ներկայացրել նշված գումարը բերել մինչև 2013թվականի դեկտեմբերի 15-ը: Գումարը չբերելու դեպքում, դարձյալ հայհոյանքների զուգորդմամբ, նա սպառնացել է նաև Վ. Հովակիմյանի հետագա ծառայության ընթացքում փոփոխել նրա կարգավիճակը, որի հետևանքով նրա ծառայությունը կընթանար անտանելի պայմաններում:

Պ. Մկրտչյանը Վ. Հովակիմյանի նկատմամբ բռնություն է գործադրել, օձիքից քաշքշել է, հարվածել է դեմքին, սպառնացել, որ չվերադարձնելու դեպքում «կփչացնի» նրան: Այնուհետև Վ. Հովակիմյանից պահանջել են 30 հազար դրամ: Վանիչկան, սակայն, հրաժարվել է տալ: Այս մասին իմացել են նաև վաշտի հրամանատար Արման Մուրադյանն ու օրվա հերթապահ Նարեկ Միտոյանը, ովքեր ոչինչ չեն հայտնել հրամանատարությանը:
Ժամը 18:00-ին Վանիչկան շարքային Լևոն Հովսեփյանից վերցրել է բջջային հեռախոսը, զանգահարել հորն ու ասել. «Պապ, չեմ կարա ասեմ, լեզուս չի պտտվում, ես ինձ սպանելու եմ, վրես չլացես», ապա մտել է զորանոց, որտեղ զինապահարանի փեղկին գրել է «Ես ոչ մի բանի հետ կապ չունեմ», և ինքնաձիգով կրակել կզակի ստորին հատվածի շրջանում և այդ եղանակով ինքն իրեն կյանքից զրկել:

Պարզվել է, որ այդ հեռախոսը գողացել է նույն վաշտի օրապահ Գ. Բաբախանյանը, ով իր տված ցուցմունքում հայտնել է, որ 2013թվականի դեկտեմբերի 9-ից 10-ը Արմեն Սարգսյանի և Վանիչկա Հովակիմյանի հետ որպես օրապահ ընդգրկված են եղել վերակարգում, վաշտի հերթապահը նույն ժամանակ Նարեկ Միտոյանն է եղել: Դեպքի օրը ձեռնամարտի պարապմունքներ է եղել: Դրանից հետո եկել են զորանոց, ձայներ է լսել, դուրս է եկել և լսել, որ Պարույրի հեռախոսը պահած տեղում չէ: Շմավոնը մոտեցել է իրեն և ասել, որ Պարույրի հեռախոսը պահած տեղում չէ, գողացել են: Նա Վանիչկայի հետ է եկել, իսկ ինքը նրա տեղը օրապահ է կանգնել: Այնուհետև Պարույրն է դուրս եկել, միասին գնացել են արուժեյկա, ման են եկել հեռախոսը: Նա մտածել է, որ հնարավոր է այնտեղ պահած լինի, հետո՝ Վանիչկայի հետ մտել են պահոց՝ «կապյորկա»:

Մի հինգ րոպե անց կանչել են Սիսին, հետո իրեն, օրապահի պահարանի մոտ կանգնած է եղել, տարել են կապյորկա, այնտեղ են եղել Շմավոնը, Պարույրը, Դավիթը, Արմենը: Իրեն և Արմենին կանչել և հարցրել են, թե տեղյակ են հեռախոսից, պատասխանել են, որ տեղյակ չեն: Վանիչկային ասել են, որ նա է տարել և ինչ էլ, որ լինի, հեռախոսը պետք է բերի: Ցանկացել է դուրս գալ սենյակից, բայց Շմավոնը չի թողել, հետ է կանչել և նույնիսկ հարվածել է իրեն: Հետո Վանիչկային կապյորկայից կանչել են, այդ ժամանակ Շմավոնը հարցրել է, թե ով է տեսել Վանիչկայի լսարան մտնելը, ավելացրել է, որ երբ Վանիչկան գա, ինքը պետք է ասի, որ տեսել է, թե ինչպես է Վանիչկան մտել լսարան: Երբ Վանիչկան եկել է, նա ասել է, որ լսարան չի մտել, իսկ Շմավոնը պնդել է, որ չի հավատում Վանիչկային, նա է քարտերը և հեռախոսը վերցրել: Շմավոնն ասել է նաև, որ օրապահներից յուրաքանչյուրը 30,000 դրամ փող պետք է տան, քանի որ հեռախոսը 90,000 են գնահատում, բայց իրենց նախապես ասել է, որ ինքն ու Արմենն այդ գումարը չեն տա, իսկ Վանիչկան պետք է տա 30,000 դրամ: Այդ խոսակցությունից հետո Վանիչկան մտել է ներս և Շմավոնը նրան ասել է, որ կամ փողը բերի, կամ էլ հեռախոսը: Վանիչկային չեն հավատացել: Պարույրը և Շմավոնը դուրս են եկել սենյակից, երեք րոպե անց հետ են եկել և Պարույրը բռնելով Վանիչկայի վարատնիկից թափ է տվել և նրան հայհոյել, ասելով, որ հեռախոսը բերի տա, քանի որ իր ծնողի նվերն է:

Այդ ժամանակ սենյակ է մտել Շմավոնը՝ «ԱԿՄ» զենքը ձեռքին, Վանիչկային ասել է, որ տանի մաքրի, և որ վրայից բան չպակասի: Ինքը դուրս է եկել սենյակից, իսկ տաս րոպե հետո, երբ աղբն է տարել թափելու, կրակոցի ձայնն է լսվել:
Վանիչկան Պարույրի հեռախոսը չի գողացել, ինքն է այդ հեռախոսը վաշտի տախտակի հետևից վերցրել: Երբ երկու կողմից սկսել են Վանիչկային մեղադրել, սկզբից չի հասկացել ինչ է կատարվում, հայհոյանքների համար չի ասել, որ ինքն է վերցրել: Երբ Պարույրը մտել է վաշտ, և ասելԴիվանիայի հեռախոսը չկա, կանխավ իմանալով, որ գողացել են, նա սկսել է հայհոյել: Կոնկրետ իրեն հարցրել է, թե ով է վերցրել, վախեցել է պատասխանել: Տեսնելով՝ թե նրանք ինչ են անում Վանիչկայի հետ, և հասկանալով, որ նույն ձև էլ նրանք իր հետ են վարվելու, չի ասել, որ Վանիչկան կապ չունի գողացած հեռախոսի հետ: Իր ներկայությամբ Շմավոնը Վանիչկայից փող է պահանջել, պահանջել է նաև, որ զանգի տուն և փող ուզի, բայց նա չի համաձայնվել: Նրանք Վանիչկայի հասցեին սեռական բնույթի հայհոյանքներ են տվել, նույնիսկ նրա ծնողների հասցեին են սեռական բնույթի հայհոյանքներ հնչել: Շմավոն Կուրեխյանն ասել է, որ եթե հեռախոսը չվերադարձնի, զորքի դիմաց նրան «փչացնելու» է:
Պահանջ եղել է, բայց կոնկրետ չի հիշում, թե որ ժամին նա պետք է հեռախոսը բերեր, իսկ եթե հեռախոսը չբերեր, պետք է 30,000 դրամ գումար տար: Իր ներկայությամբ Պարույրը Վանիչկային կապտյորկում հայհոյել է, բռնել է նրա վարատնիկից, տվել է պատին և ասել, որ հեռախոսը բերի, իսկ Վանիչկան պատասխանել է, որ կապ չունի այդ հեռախոսի հետ: Պահասենյակում, բացի իրենից, Շմավոնից, Պարույրից, եղել են նաև մյուս օրապահները՝ Դավիթը և Արմենը: Մինչև ռազմական ոստիկանների գալ-ստուգելը, գողացած հեռախոսը երեկոյան տարել և դրել է ազատ մահճակալի բարձի մեջ, մահճակալին քնող զինվորն այդ ժամանակ արձակուրդում է եղել: Ոչ ոք չի իմացել, որ հեռախոսն իր մոտ է, լույսերն անջատած ժամանակ է տարել և պահել:

Երբ ձեռնամարտից եկել է, փաստատախտակի տակ նայել է, իր հեռախոսն այնտեղ չի եղել, միայն Պարույրի հեռախոսն է եղել, մտածել է, որ իր հեռախոսը սպաներն են վերցրել, որպեսզի նրա հեռախոսն էլ չվերցնեն, տարել-պահել է, որ հետո վերադարձնի նրան: Խառնված է եղել, քարտերը հանել է, այդ ժամանակ մեկը դուռը բացել է և իրեն կանչել, քարտերը դրել է պատուհանի գոգին, մարտկոցը գցել է գրպանը և դուրս եկել: Պարույրի հայհոյելուց հետո մինչև Վանիչկայի ինքնասպան լինելու պահը մոտ մեկ ժամ է տևել: Իր հիշելով, պահասենյակում եղած ժամանակ վաշտի հերթապահը այնտեղ չի մտել: Երբ ինքը զինանոցում է եղել, միայն Պարույրն է մտել այնտեղ, ներքնակների և պայուսակների մեջ է նայել, ոչինչ չի գտել և դուրս է եկել: Պարույրի հեռախոսը վերցրել է, քանի որ ուզեցել է շտապ տուն զանգել: Շմավոնն իրեն ասել է, որ Վանիչկայի մոտ հարցնելու դեպքում ասի, որ Վանիչկային տեսել է լսարանից դուրս գալուց, չի կարող ասել, ինչու է համաձայնվել և նման բան ասել: Այդ ընթացքում վաշտի հրամանատար Մուրադյանին չի տեսել, միայն իմացել է, որ նա վաշտում է: Երբ մտել է պահասենյակ, Վանիչկան և Պարույրը նստած են եղել, իսկ Շմավոնը կանգնած: Նրանց կողմից սպառնալիք է եղել, որ եթե հեռախոսը չբերի, նրան զորքի առջև փչացնելու են: Անձամբ ներկա չի եղել, բայց ուսապարկը Սիս Գևորգյանն է քանդել: Սիս Գևորգյանն իրեն ասել է, որ նա Շմավոնի պահանջով է ուսապարկը ստուգել, որի միջից մարտկոց և նաուշնիկ են հանել: Շմավոնը զորանոցում զինվորներին հարցրել է, թե դրանք ում են պատկանում, ոչ ոք ձայն չի հանել: Շմավոնը և Պարույրը նախ Վանիչկային ասել են, որ գյուղում ծանոթ ունի, և գումարը բերելու համար պահանջել են զանգահարել նրան, հետո ասել են, որ զանգի տուն, և նրանք փողը բերեն:

Դատանյութագիտական և դատաձեռագրաբանական համալիր փորձաքննության եզրակացության համաձայն՝ զինապահարանի փեղկի վրա տեղավորված «Ես ոչ մի բանի հետ կապ չունեմ» ձեռագիր գրառումը կատարվել է Վանիչկա Արամայիսի Հովակիմյանի կողմից: Հետմահու դատահոգեբանական-դատահոգեբուժական համալիր փորձաքննության թիվ 14-0407 եզրակացությամբ, համաձայն որի` Վանիչկա Հովակիմյանը կենդանության օրոք, ինչպես նաև դեպքին նախորդող ժամանակահատվածում չի տառապել որևէ խրոնիկական հոգեկան հիվանդությամբ և չի գտնվել նաև հոգեկան ժամանակավոր խանգարման վիճակում և կարող էր հաշիվ տալ իրեն իր գործողությունների համար և ղեկավարել դրանք:

Ինքնասպանությունը կատարելու պահին Վանիչկա Հովակիմյանը գտնվել է խիստ լարված հոգեվիճակում, ինչը որոշակիորեն պայմանավորել է նրա վարքը հետազոտվող իրավիճակում` չզրկելով նրան իր գործողություններին հաշիվ տալու ունակությունից: Վանիչկա Հովակիմյանի մոտ չեն բացահայտվել այնպիսի անհատական հոգեբանական առանձնահատկություններ, որոնք կարող էին էապես ազդել նրա կողմից ինքնասպանություն կատարելուն: Մեղադրյալների գործողությունների և Վանիչկա Հովակիմյանի մահվանը նախորդող հոգեվիճակի միջև առկա է պատճառահետևանքային կապ:

Դատավճիռն օրինական ուժի մեջ մտնելուց հետո որպես դատական ծախս` դատապարտյալներից հօգուտ Հայաստանի Հանրապետության պետք է բռնագանձվի 512.074 ՀՀ դրամ գումար, որից 150.000 դրամը՝ Շմավոն Կուրեխյանից, 150.000 դրամը՝ Պարույր Մկրտչյանից, 112.074 դրամը՝ Արման Մուրադյանից և 100.000 դրամը՝ Նարեկ Միտոյանից:

Դատարանը բավարարել է տուժողի իրավահաջորդ Արամայիս Հովակիմյանի հայցը և դատավճիռն օրինական ուժի մեջ մտնելուց հետո որպես դատական ծախս` դատապարտյալներից հօգուտ Արամայիս Հովակիմյանի պետք է բռնագանձվի ընդհանուր 668.000 ՀՀ դրամ գումար, որից 200.000 դրամը՝ Շմավոն Կուրեխյանից, 200.000 դրամը՝ Պարույր Մկրտչյանից, 140.000 դրամը՝ Արման Մուրադյանից և 128.000 դրամը՝ Նարեկ Միտոյանից:

Նախորդող հրապարակում՝ Զինծառայող Վանիչկա Հովակիմյանի մահվան գործը ուղարկվել է դատարան

Վանիչկա Հովակիմյանի մահվան փաստով կապիտան է կալանավորվել